رادیو مجازی اتاق ایران - 5 اردیبهشت 1403

موانع کریدور شمال- جنوب کدام است؟

مقیمی گفت: بر سر اجرای راهگذر (کریدور) شمال- جنوب موانع اساسی مانند «شکل نگرفتن خطوط ارتباطی- اتصالی» وجود دارد.

27 فروردین 1397
کد خبر : 13040
اشتراک گذاری
اشتراک گذاری با
تلگرام واتس اپ
لینک
مقیمی گفت: بر سر اجرای راهگذر (کریدور) شمال- جنوب موانع اساسی مانند «شکل نگرفتن خطوط ارتباطی- اتصالی» وجود دارد.

سیده فاطمه مقیمی؛ عضو هیئت رئیسه اتاق تهران

سیده فاطمه مقیمی، عضو هیات نمایندگان اتاق ایران گفت: در روزهای گذشته شاهد اتصال خط ریلی آستارا- آستارا بودیم اما محور ریلی قزوین- رشت هنوز متصل نشده است و مشکل دارد.

رییس کمیته حمل و نقل اتاق تهران تصریح کرد: باید با اجرای قراردادهای بی.او. تی (ساخت، بهره برداری و واگذاری) یا سایر قراردادهای مشابه، اجرای این طرح مهم را به بخش خصوصی یا سرمایه گذار خارجی واگذار کرد.
وی درباره زیرساخت‌های قانونی این راهگذر اضافه کرد: قانون ترانزیت کشور باید به قواعد و قوانین مشابه کشورهای مجاور و مسیر این راهگذر نزدیک و تعدیل شود.

مقیمی گفت: راهگذر شمال- جنوب می‌تواند تأثیر اقتصادی لازم را بگذارد، مشروط به اینکه قوانین مربوط به شرایط و مقررات حمل و نقل، گمرک و تعرفه از شفافیت لازم برخوردار باشد.
وی ادامه داد: تا زمانی که گام‌های عملی اجرایی برای این موضوع برداشته نشود، این مسیر فقط یک راهگذر روی کاغذ است.
بعد از برگزاری نشست وزیران حمل و نقل کمیسیون اروپا در سال 1993 ایجاد راهگذر ترانزیتی شمال- جنوب (NOSTRAC) تصویب شد.

این راهگذر ارتباط ترانزیتی کشورهای شمال اروپا و روسیه را از طریق ایران و دریای خزر به کشورهای حوزه اقیانوس هند، خلیج فارس و جنوب آسیا برقرار می‌کند. 

در این میان اتصال خلیج فارس و بندر چابهار در ساحل شرقی دریای عمان برای مبادله کالا به شرق کشور و همسایه‌های شرقی و آسیای میانه نقش مهمی ایفا می‌کند.

موافقتنامه راهگذر حمل و نقل بین‌المللی شمال- جنوب نیز شهریورماه 1379 در سن پترزبورگ به امضای وزیران حمل و نقل سه کشور جمهوری اسلامی ایران، هند و روسیه رسید.

این راهگذر مهمترین حلقه تجارت بین آسیا و اروپا به شمار می‌رود که در مقایسه با مسیرهای سنتی از نظر مسافت و زمان تا 40 درصد کوتاه‌تر و از نظر هزینه تا 30 درصد ارزان‌تر است. 

راهگذر شمال- جنوب یکی از مسیرهای مهم ترانزیتی در آسیای میانه است و کشورهای واقع در مسیر، با تشکیل اتحادیه و انعقاد قراردادهای همکاری در رقابتی همه‌جانبه به توسعه و تجهیز بندرها، جاده‌ها، پایانه‌ها و مسیرهای ریلی خود می‌پردازند.

در صورت فعال شدن همه حلقه‌های این زنجیره، انتقال کانتینر از بندر بمبئی هند به مسکو در روسیه نزدیک به یک ماه زمان نیاز دارد، در حالی که ترانزیت کانتینری مشابه از طریق دریای بالتیک با افزایش 20 درصدی هزینه حمل و نقل همراه است.

در همین رابطه