ابهام نخست این است که آیا کانال ارزی و مکانیسم پرداختی که اروپا از آن رونمایی خواهد کرد، فقط برای مبادلات مالی در زمینه غذا و دارو مورد استفاده قرار می‌گیرد یا به صنعت و ماشین‌آلات هم اختصاص دارد؟ به نظر می‌رسد اگر نفتی همچنان ازسوی اروپا از ایران خریداری شود، پول آن با توجه به این مکانیسم مالی به حسابی منتقل می‌شود تا ایران بتواند برای خرید غلات و دارو از آن استفاده کند. پرسش این است که آیا این مکانیسم ارزی مانند این گمانه و مشابه آنچه در بانک‌های هریتاچ و کونلون چین به اجرا درآمد، عمل می‌کند؟ در چند روز گذشته قطع همکاری بانک کونلون چین به نگرانی بیشتر شرکت‌های خارجی دامن زده است. پرسش مهم این است که آیا شرکت‌های چینی و روسی همکار با ایران نیز اجازه استفاده از کانال ارزی اروپا و ایران را خواهند داشت؟ آیا راه‌اندازی چنین کانالی حرکت در مسیر نفت در برابر غذا و دارو است یا اروپا حرف‌های بیشتری برای گفتن و عزم بیشتری برای تجارت با ایران دارد؟ اروپا باید در اعلام جزییات مربوط به این کانال ارزی روشن کند که این مکانیسم صادرات غیرنفتی ایران را نیز شامل می‌شود یا شرکت‌های چینی، روسی و حتی ترکیه‌ای هم مشمول استفاده از آن خواهند شد یاخیر؟ به نظر می‌رسد اروپایی‌ها تا امروز پاسخ مستقیمی برای این پرسش‌ها ندارند و باید دید در آینده فشارهای سیاسی چه شکلی به مکانیسم ارزی خواهد داد. ایران تا ۲سال آینده و انتخابات ریاست جمهوری امریکا و رفتن ترامپ، یا برای ۶سال آینده در صورت انتخاب دوباره ترامپ، باید به‌طور جدی برنامه بهبود معیشت مردم و وضعیت اقتصاد داخلی را دنبال کند. با گروهی که اکنون در کاخ سفید مستقر شده‌اند، حتی نمی‌توان مذاکره کرد. گروه ترامپ یک گروه افراطی با سیاست‌های مشخص است که اکنون همه از آن به خوبی آگاهی دارند. باید دید در سال‌های پیش‌رو با وجود حضور ترامپ، کشورهایی که حمایت سیاسی‌شان را از برجام اعلام کردند، تا چه اندازه نسبت به حمایت اقتصادی از ایران مصمم هستند.
نکته جالب توجه و البته تعجب‌برانگیز اخیر حرکت‌های دولت چین درباره مسئله نفت و در نهایت قطع همکاری بانک کونلون با ایران بود چراکه کمتر فعال اقتصادی فکر می‌کرد چین در جایگاه نخست در شدت عمل به خرج دادن درباره تحریم‌ها بایستد. اکنون باید دید واکنش‌کشورهای گوناگون در ادامه نسبت به اقتصاد ایران چگونه است.