خاموشی برق بلا و آسیبی است که سالیان سال ضربه‌هایی جدی به صنایع کشور وارد کرده است که نه‌تنها صنعت را دچار سکته می‌کند بلکه گاهی آسیب‌های جبران‌ناپذیری هم به توسعه کشور وارد می‌کند.
در حال حاضر یکی از اقدامات اداره برق در مکاتبات و رایزنی‌هایی که با شهرک‌های صنعتی داشته تعیین تعطیلی هفتگی کارخانه‌ها برای جلوگیری از آسیب بیشتر دستگاه‌ها بر اثر شوک وارد شده در راستای قطعی ناگهانی برق است. هر چند این راهکار آسیب‌ها را به کمترین میزان ممکن می‌رساند اما تعطیلی اجباری به‌طور قطع نباید آخرین راهکار ممکن در شرایط فعلی اقتصاد کشور باشد. متاسفانه قطع ناگهانی برق در حدی نگران‌کننده و آسیب‌زننده است که ترجیح بر قبول تعطیلی‌های اجباری است.
قطعی ناگهانی برق منجر به قطع ناگهانی پروسه تولید، بی‌برنامه شدن کارگران و فشار بیشتر هزینه‌ها بر دوش صاحبان صنایع در بخش خصوصی خواهد شد. مشکل اساسی زمانی است که قطع ناگهانی برق حجم قابل توجهی از هدررفت انرژی، مواد اولیه و زمان را در پی داشته باشد. خارج شدن یک دستگاه تولیدی از چرخه به‌طور ناگهانی موضوع ساده و قابل گذشتی نیست که بتوان از آن عبور کرد و تولید را کماکان با بالاترین حد کیفی ادامه داد.
در عین حال قطعی برق در صنایع مختلف تاثیرات متفاوتی خواهد گذاشت و صنایعی مثل فولاد، پتروشیمی و نفتی در صورت مواجهه با قطعی مکرر برق توانایی ادامه حیات در چنین شرایطی را ندارند. همین موضوع در نهایت منجر به ایجاد ضرر و زیان‌های گسترده در صنایع مختلف مخصوصا کارخانه‌های مادر خواهد شد.
عملکرد صنایع فولاد 24 ساعته است و نمی‌توان صرفا در زمانی کوتاه آن را متوقف کرد و بازگشت دوباره کوره‌های فولاد به چرخه و احیای آن مستلزم هزینه‌هایی گزاف و گاه غیرقابل جبران است. هر چند قطعی‌های برق موضوعی غیرقابل کنترل است و مصرف لجام‌گسیخته آن منجر به آسیب‌های گسترده‌ای است که اداره برق دیگر قادر به کنترل آن نیست. اما به دست آوردن این انرژی از منابع دیگری نیز ممکن خواهد بود که متاسفانه به دلیل عدم پشتیبانی و حمایت کلان هیچ عملکردی را در این راستا شاهد نیستیم.
یکی از منابع تولید برق که آسیب‌های وارده بر صنایع در پی قطعی‌های ناگهانی سیستم برق را کاهش می‌دهد و به نوعی این مساله را حل می‌کند، استفاده از انرژی خورشیدی به منظور تولید برق است. پهناوری کشور و وجود امکانات جغرافیایی گسترده در راستای بهره‌وری از انرژی خورشیدی نعمتی انکارناپذیر در کشور است که به دلیل نبود مدیریت پیشرفته در مسیر حمایت از انرژی‌های نوین تاکنون امکان بهره‌وری از آن فراهم نشده است.
استفاده از انرژی خورشیدی نیازمند پشتوانه کلان دولت از این امر است که تا امروز محقق نشده و هرچند شرکت‌های آلمانی و چینی در راستای انتقال این تکنولوژی به کشور اعلام آمادگی کرده‌اند اما تا امروز نه تنها شاهد رشد و توسعه در این حوزه نبوده‌ایم بلکه شرکت‌های خصوصی که تمایل به سرمایه‌گذاری و همکاری در این راستا داشته‌اند نیز با خطر ورشکستگی مواجه شده و هیچ حمایتی از سوی دولت دریافت نکرده‌اند. این در حالی است که تامین انرژی به عنوان اصول زیرساختی توسعه کشور به‌شمار می‌آید که دولت موظف به سرمایه‌گذاری در آن خصوص است.