در اولین مرحله این تحقیق، شاخص ها و عوامل مؤثر در رتبه بندی اقتصادی مناطق شهری با نظرات کارشناسان، شناسایی شده و دادههای مورد نیاز برای هر کدام از مناطق شهر تهران، جمع آوری گشته و بر اساس آن، ماتریس تصمیم گیری تشکیل شده است. در این تحقیق، روش دلفی برای دریافت نظرات ۱۲ تن از متخصصین مرتبط در این زمینه و تعیین عوامل و معیارهای موثر، به کار گرفته شد.
همچنین گزارشهای سازمان آمار و سازمان فناوری اطلاعات شهرداری تهران جهت تشکیل ماتریس تصمیم گیری، مورد استفاده قرار گرفتند. ماتریس تصمیم با دادههای حاصل از نه شاخص مهم نرخ اشتغال، نرخ باسوادی، تراکم جمعیت، تعداد مراکز و موسسات مالی و اعتباری، اقتصادی و تجاری، بهداشتی و درمانی، رفاهی و تفریحی، اداری و آموزشی و فرهنگی به ازای هر کدام از مناطق ۲۲ گانه، تشکیل شد. وزن شاخصها با استفاده از روش آنتروپی تعیین و از روشهای تصمیمگیری SAW,TOPSIS,VIKOR,LINEAR ASSIGNMENT استفاده شد تا بهترین منطقه را پیدا کنیم. اما به دلیل آنکه هر کدام از این روشها، رتبهبندی متفاوتی را نمایش دادند از فنون تلفیقی Poset استفاده شد. در نهایت نتایج بررسی و تحلیل مناطق ۲۲ گانه شهر تهران حاکی از آن است که مناطق ۶ و ۳ جزء بهترین مناطق برای استقرار مراکز مالی و تجاری است.
در این پژوهش آمده همچنین آمده است: مهمترین عوامل تاثیر گذار بر سود بیشتر و موفقیت در فعالیتهای مالی و تجاری، مکان و موقعیت جغرافیایی استقرار آن فعالیت است. برای رسیدن به این مهم، اطلاعات دقیق مکانی نیاز است که این مهم نیز مستلزم صرف هزینه و زمان زیادی می باشد. از این رو رتبهبندی اقتصادی مناطق شهری، میتواند وضعیت اقتصادی مناطق شهری را برای مدیران و فعالان اقتصادی روشن سازد.