بحران «صندلی خالی» در المپیک ریو 2016

زمانی که یوسن بولت مدال دوی صد متر را در رقابت‌های المپیک به دست آورد، به نظر می‌رسید جمعیت حاضر جاماییکایی باشند، به خاطر اینکه با صدای بلندی غرش می‌کردند.

حامیان برزیلی او روی 60 هزار صندلی به شکل تحسین‌برانگیزی می‌خواندند:«بولت، بولت، بولت» به همین خاطر، قهرمان دوی سرعت به خوبی رژه قهرمانی‌اش را با پرچم ملی جاماییکا روی دوشش، به انجام رساند.

با این حال یک هفته زودتر، نشانه‌هایی از پایین بودن اعتماد به نفس دونده افسانه‌ای وجود داشت، او نگران بود در استادیوم با استقبال خوبی مواجه نشود. «مطمئن شوید بلیت خریده‌اید و برای تماشا بیایید، عالی خواهد شد.» بولت این پیام را در پستی ویدئویی در توییتر در زمان آغاز بازی‌ها گفته بود.

واقعیت این است که المپیک ریو 2016 برای صندلی‌های خالی زیر آتش انتقادها قرار گرفته است. کمبود تماشاگر، به یکی از اصلی‌ترین مشکلات المپیک ریو 2016 در کنار بسیاری دیگر از موانع تبدیل شده است. مشکلاتی مانند آب آلوده خلیج در هنگام مسابقات قایق‌رانی، و یا استخر غواصی که به شکل غیرمعمولی سبزرنگ شده بود. هم‌چنین شنبه شب، رایان، شناگر امریکایی برنده مدال طلا و هم‌تیمی‌هایش، قربانی سرقت مسلحانه شده بودند.

367 میلیون دلار بلیت فروخته شد

همیلتون ویلیام، وکیلی از سائو پوئولو که برای دیدن رقابت‌ها به ریو سفر کرده است، چنین می‌گوید:«دیدن همه صندلی‌های خالی برای ما بسیار غم‌انگیز است. به خصوص اینکه هزینه بسیار زیادی برای ساخت سالن خرج شده بود. دیدن بازی‌های المپیک، از بچگی رویای من بود. اما هیچ کدام از دوستانم حاضر نشدند با من بیایند. آن‌ها درباره امنیت، جرم، تروریسم و هزینه ماندن در ریو شک داشتند.»

قبل از شروع بازی‌ها، ترس و نگرانی درباره ویروس زیکا وجود داشت. حمله‌های تروریستی در سراسر جهان و خشونت در ریو نیز مردم را می‌ترساند.

با وجود همه این تفاسیر، برگزارکنندگان اصرار دارند که بلیت‌ها به خوبی فروخته می‌شوند و صندلی‌های خالی در سالن‌ها بیشتر به خصیصه‌های ذاتی هواداران برزیلی برمی‌گردد تا اینکه به عنوان کشور میزبان، علاقه‌ای به حضور در بازی‌ها نداشته باشند.

یکی از کارمندان کمیته برگزاری المپیک ریو می‌گوید:«مردم برزیل تا دقیقه‌های آخر بی‌خیال خرید بلیت می‌شوند، هیچ‌کس ما را باور نمی‌کند، اما این درست است.»

برگزارکنندگان بازی‌ها می‌گویند آن‌ها 5 میلیون و 700 هزار بلیت را از کل 6 میلیون و 500 هزار بلیت فروخته‌اند. چیزی که حدود 88 درصد از کل ظرفیت می‌شود. 800 هزار بلیت باقی مانده است که به نظر می‌رسد تا آخر این رویداد ورزشی نیز به فروش نرود.

هم‌چنین بر اساس قانون برزیل، مسئولین برگزاری بازی‌ها باید 6 درصد از ظرفیت سالن را تا روز رویداد ورزشی برای نیاز بعضی مشتری‌های خاص مانند معلولین، خالی نگه دارند.

اما حتی با این چالش‌ها، برگزارکنندگان ادعا می‌کنند به انتظارشان برای فروش 367 میلیون دلار بلیت برای بازی‌های المپیک و پاراالمپیک رسیده‌اند.

بلیت‌ها قسطی نیز فروش نمی‌رود؛ برزیلی‌ها بُت ورزشی ندارند

دانون فرتی، مسئول فروش بلیت المپیک ریو 2016 می‌گوید، استراتژی فروش بلیت به این صورت بود که بازی‌ها را به 42 ورزش و 5 کلاس قیمتی بر اساس تقاضا، تقسیم می‌کرد.بعد از تحقیقات بازاریابی در برزیل، سازمان‌دهندگان دریافتند که بیشترین علاقه به والیبال ساحلی، تنیس، شنا و دوچرخه سواری جاده‌ای است.

برای بعضی رویدادها نیز مانند مراسم فینال یا مسابقات بعضی ورزشکاران تقاضای بالایی وجود دارد و بلیت‌ها به بالاترین حد قیمت می‌رسند. به عنوان مثال قیمت بلیت‌ها برای فینال دوی صد متر مردان، از 350 دلار شروع شد و به 1200 دلار رسید.

پایین‌ترین قیمت بلیت نیز 40 دلار بود. 300 هزار بلیت نیز به عنوان برنامه‌های اجتماعی به مردم کم‌درآمد اختصاص یافته است.

مسئولین برگزاری مسابقات حتی ساز و کاری برای پرداخت هزینه بلیت‌ها در سه قسط را فراهم کرده‌اند، این شیوه به عنوان «پاراکلمنتو» شناخته شده است. این یک تاکتیک معمول فروش در برزیل است، اما برای اولین بار است که برای بازی‌های المپیک به کار گرفته شده است.بنابراین هزینه یک بلیت 40 دلاری که با تخفیف برای بازنشستگان به 20 دلار هم می رسد، طی سه قسط در سه ماه می‌تواند پرداخت شود؛ یعنی کم‌تر از 7 دلار در هر ماه.

ویژگی دیگر برزیلی‌ها که بحران صندلی‌های خالی را رقم زده، این است که آن‌ها در وسط بازی‌های طولانی، صندلی‌هایشان را ترک می‌کنند و به پارک المپیک می‌روند.

برگزارکنندگان متوجه شده‌اند مردم گاهی تمام روزشان را به عنوان تفریح در پارک المپیک می‌گذرانند.فرتی، مسئول فروش بلیت المپیک 2016، می‌گوید:«مردم می‌گویند اینجا دیزنی‌لند ورزشی است.»

با این حال، با توجه به حجم صندلی‌های خالی المپیک، این بحث‌ها تقریبا در هیچ دادگاهی نمی‌تواند همه را قانع کند.

ماریو آندرادا، مدیر ارتباطات ریو 2016 می‌گوید:«یک مشکل بسیار بزرگ این است که بزریل در بسیاری از رشته‌های ورزشی، بُت بزرگی ندارند.» او ادامه می‌دهد:«بدیهی است زمانی که شما بت بزرگی از کشور خودتان دارید، هواداران ترغیب می‌شوند که به دیدار مسابقات بروند و تعدادشان را بیشتر کنند. یکی از مهم‌ترین مسائل برای ما این است که این بازی‌ها می‌تواند الهام بخش جوانان برزیلی برای دنبال کردن رشته‌های ورزشی مختلف و ورزشکاران متفاوت باشد.»

منبع: فایننشیال‌تایمز