«دولت باید پاسخگوی تورم، بیکاری، گرانی و... باشد.» این «باید» در شرایطی است که سیستم مدیریتی کشور به برخی از نهادهایی که خودشان را ملزم به پاسخگویی به قانون نمی‌دانند اجازه فعالیت‌های گسترده در بخش اقتصاد داده است که چنین روندی یکی از دلایل اصلی شلختگی موجود در فضای اقتصادی به شمار می‌رود.
آلبرت بغزیان، اقتصاددان، در این باره اظهار داشت: دولت‌های ایران در شرایطی بعد از کنار رفتن از پاستور، به سوءمدیریت و ناکارآمدی متهم می‌شوند که تیمی قوی داشتند، اما ماحصل دولت‌هایشان چیزی جز تورم بالا و بیکاری و... نمی‌شود. در واقع باید گفت، برخی از مسائل بازدارنده اجازه کارآمدی را از دولت‌ها سلب می‌کند.
عضو هیات‌علمی دانشگاه تهران در ادامه گفت: به عنوان مثال نهادهای موازی که بیشتر دنبال سود هستند و به همین دلیل خود را مقید به همراهی با دولت نمی‌دانند. حتی بعضاً مشاهده می‌شود که به دلیل منفعت‌طلبی سیاست‌های دولت را به مسیری که دلخواه خودشان است هدایت می‌کنند. در چنین شرایطی دولت باید توان «نه» گفتن و مقابله با تحرکات هزینه‌ساز را داشته باشد. به هر حال در آخر، این دولت است که باید به مجلس و البته افکار عمومی درباره وضعیت پیش‌آمده پاسخ دهد.
او تصریح کرد: این در حالی است که تجربه نشان می‌دهد هیچ کدام از دولت‌ها یارای مقابله با نهادهای موازی را نداشته‌اند آن هم در شرایطی که نهادهای موازی فقط سود و منفعت خود را پیگیری می‌کنند و به همین دلیل تا دولت به بحث مالیات، واردات قاچاق و حتی تخصیص ارز به نهادهای غیرپاسخگو ورود کند، به دولت بی‌اعتنایی می‌شود و همین موجب می‌شود که چرخ اقتصاد لنگ بزند.
بغزیان ادامه داد: قانون به مجلس اجازه نداده است نهادهای موازی را دعوت به پاسخگویی کند و به همین دلیل آنها هر کاری که بخواهند بدون هیچ مانعی انجام می‌دهند. تسلیم «همه» دولت‌ها در مقابل نهادهای موازی نشان از این دارد که این مشکل، مشکلی ساختاری است و برای رفع آن باید تصمیمی در سطح حاکمیت گرفته شود.
او توضیح داد: البته به دلیل ضرری که مردم از فعالیت‌های این‌چنینی می‌بینند دولت‌ها باید نسبت به رفع این معضل حساس شوند. اینکه دولت بگوید، دستم بسته است و نمی‌توانم، برای مردم نه ارزانی می‌آورد و نه مشکل اشتغال آنها را حل می‌کند.
آلبرت بغزیان در پایان گفت: مساله ساده است؛ نهادهایی هستند که به دلیل جایگاهی که پیدا کرده‌اند خود را پاسخگو نمی‌بینند و به همین دلیل برای سود بیشتر و تحقق اهداف‌شان دست خود را در انجام هر کاری باز می‌بینند که عواقب چنین روندی بر هیچ کسی پوشیده نیست.