احساس نفرت از شغل یک مورد غیر معمول نیست. انجمن مدیریت منابع انسانی در سال ۲۰۱۶ تحقیقاتی را انجام داده که طی آن مشخصشده تنها ۳۷ درصد از کارمندان از شغل خود راضی هستند.
سایت career cast تعدادی از منفورترین مشاغل در سال 2016 را معرفی کرده است. از بین این مشاغل میتوان به فروشنده اتومبیل، دندانپزشک، وکیل و سیاستمدار اشاره کرد. اما افرادی هستند که بعد از ورود مشاغلی که آن متنفر هستند، همچنان در شغل خود میمانند و نمیتوانند از آن بیرون بیایند.
Aon Hewitt در این زمینه پژوهشی انجام داده که گزارش آن در سایت بلومبرگ منتشر شده است.
بر مبنای اطلاعات به دست آمده از 500 هزار کارگر، بهنظر میرسد تقریبا 8 درصد از نیروی کار جهانی هیچ علاقهای به شغلشان ندارند، علاوه بر اینکه هیچ انگیزهای برای بیرون آمدن از کار نشان نمیدهند. در نتیجه این شرایط، این کارگران کمی پرخاشگر میشوند و رنج و ملالت حاصل از حضور در این شغل را میپذیرند.
این امر باعث میَشود نوعی خمودگی در آنها شکل بگیرد که این روحیه به سایر زندگی فرد نیز ممکن است رسوخ کند.
بنابراین چرا آنها کاری برای خود نمیکنند؟ چرا سعی نمیکنند با توجه به بهبود بازار کار، محیط کاری خود را عوض کنند؟
میتوان گفت که این افراد زندانی کار خود شدهاند. این زندانیان افرادی نیستند که نتوانند کار پیدا کنند؛ بلکه آنها افرادی هستند که حتی نمیخواهند دنبال کار دیگری بگردند و دلیلش این است که در شغل خود حقوق بالایی دریافت میکنند. یعنی حقوقی که شاید در کار دیگری به آن میزان دریافت نکنند. تحقیقات نشان داده است که فرد بیشتر در آن شرکت و یا شغل بماند، بیشتر حس میکند که در آن گیر افتاده است.
جدول زیر تعداد کارگرانی را نشان میدهند که باوجود بیزاری از شغل خود، آن را عوض نکردهاند: