رئیس کمیسیون سرمایه‌گذاری و تأمین مالی اتاق ایران، گفت: ساماندهی تشکل‌ها در چهارسال آینده از مهمترین انتظارات ما از هیات رئیسه اتاق در دور دهم است.
فرشید شکرخدایی در گفت‌وگو با اتاق ایران آنلاین، ادامه داد: این وظیفه قانونی بر عهده اتاق گذاشته شده که تشکل‌های موازی را ادغام کند و تشکل‌هایی که در ارتباط با برخی از تولیدات و خدمات در کشور مهم هستند اما هنوز شکل نگرفته‌اند را تشکیل دهد. بنابراین یکی از مهمترین وظایف اتاق در 4 سال آینده این است که این خواسته قانون بهبود محیط مستمر کار را جدی بگیرد.
او با اشاره به اینکه در چهار سال گذشته برای این کار به اندازه کافی کار کارشناسی انجام شده، گفت: متأسفانه چون بسیاری از تشکل‌های موجود ذی‌نفعانی دارند، وقتی بحث ادغام مطرح می‌شود مقاومت‌های زیادی شکل می‌گیرد. مشکل دیگر در بخش خصوصی این است که وقتی فرد قدرتمندی در یک تشکلی رأی نمی‌آورد، تلاش می‌کند تشکل موازی دیگری ایجاد کند؛ بنابراین باید با آیین‌نامه‌های شفاف این موضوع را سازمان‌دهی کرد.
او تأکید کرد: این سازمان‌دهی باید به نحوی باشد که اولاً برای هر یک از کدهای ISIC (سیستم بین‌المللی طبقه‌بندی استاندارد صنایع) تشکل داشته باشیم و ثانیاً روی یک کد ISIC چندین تشکل موازی نداشته باشیم و در نهایت بتوانیم فدراسیون‌ها و کنفدراسیون‌ها را شکل بدهیم تا ساختار شبکه‌ای تشکل‌ها به نحو خوبی ایجاد شود.
شکرخدایی با اشاره به برخی چالش‌ها در مسیر ساماندهی تشکل‌ها، تصریح کرد: یک چالش این است که میزان سطح خرد شدن تشکل‌ها مشخص نیست. یعنی مثلاً اگر تشکل خشکبار داریم آیا باید تشکل بادام هم داشته باشیم؟ چالش بعدی مربوط به تشکل‌های موضوعی است. تشکل‌هایی که در زمینه کیفیت مدیریت، منابع انسانی و یا بهینه‌سازی انرژی فعال هستند، کد ISIC ندارند؛ اما فعالان اقتصادی بر اساس دغدغه‌های خود دورهم جمع شده‌اند تا مشکلاتی را حل کنند. این نوع تشکل‌ها نیاز به ساماندهی دارند. مثلاً دانش‌بنیان‌ها کد ISIC ندارند؛ اما می‌دانیم که سیاست‌گذاری بزرگی در کشور در حوزه دانش‌بنیان وجود دارد و بنابراین نمی‌توانیم بگوییم در این حوزه نیاز به تشکل نداریم.
او با تأکید بر اینکه ساماندهی تشکل‌ها را باید به خود تشکل‌ها واگذار کرد، افزود: اگر عاملی از بیرون بخواهد این موضوع را تعیین تکلیف کند با مقاومت شدیدی مواجه خواهد شد.
شکرخدایی ادامه داد: هدف از ساماندهی تشکل‌ها این نیست که جلوی تأسیس تشکل‌های مختلف را بگیریم بلکه هدف این است که چگونه این تشکل‌های مختلف در هیات نمایندگان حضور داشته باشند. هر 10 یا 15 نفر که دورهم جمع شوند می‌توانند تشکل تأسیس کنند اما آیا این تشکل باید در هیات نمایندگان هم کرسی داشته باشد؟ یا باید عضو فدراسیون بالادستی شود و آن فدراسیون در اتاق کرسی داشته باشد؟ این‌ها سؤالاتی است که درباره آن باید تصمیم گری کرد.
او با بیان اینکه سه نوع تشکل جغرافیایی، موضوعی و صنفی وجود دارد و اتاق ایران، تشکلِ تشکل‌هاست، گفت: ما معتقدیم اتاق‌های شهرستان و اتاق‌های مشترک تشکل جغرافیایی هستند. یکی از چالش‌ها این است که اگر اتاق‌های شهرستان در هیات نمایندگان کرسی دارند چرا اتاق‌های مشترک نباید داشته باشند. به علاوه از لحاظ ساختاری وقتی در مورد موضوعی تشکلی وجود دارد، نباید در اتاق ایران هم درباره همان موضوع ساختاری تعریف شود. مثلاً وقتی اتاق مشترک ایران و آلمان داریم دیگر نباید میز آلمان در امور بین‌الملل اتاق داشته باشیم.
شکرخدایی با تأکید بر اینکه باید برخی از مسئولیت‌های اتاق به تشکل‌ها برون‌سپاری شود، ادامه داد: اتاق ایران باید اتاق‌های مشترک را ساماندهی کرده و کارهای امور بین‌الملل را به آنها تنفیذ کند و خودش ناظر بر عملکرد آنها باشد. در بخش‌های دیگر هم این‌طور است. وقتی ما فدراسیون واردات داریم وجود کمیسیون واردات کمکی نخواهد کرد. چون همه فعالان این بخش آنجا جمع هستند یا با وجود کنفدراسیون صادرات، وجود کمیسیون صادرات موازی کاری است. بنابراین باید در 4 سال آینده به این موارد رسیدگی شود.