ناترازی برق به‌شدت افزایش پیدا کرده و کارشناسان نسبت به افزایش شکاف میان تولید و مصرف برق کشور هشدار می‌دهند. در این وضعیت، استفاده از انرژی تجدید پذیر یکی از سناریوهایی است که می‌تواند به کمک تأمین برق کشور بیاید و البته باید برای تأمین مالی آن برنامه‌ریزی شود.
در این میان، شواهد امر حاکی از این است که گروه مدیریت پروژه‌های نیروگاهی ایران (مپنا) از طریق زیرمجموعه فعال خود در حوزه انرژی‌های تجدید پذیر، در تلاش است با مجوز سازمان بورس برای اجرا و توسعه پروژه‌های ملی از طریق انتشار اوراق اجاره، تأمین مالی کند.
بر این اساس، اوراق اجاره شرکت تولید انرژی‌های تجدیدپذیر مپنا، به استناد مجوز سازمان بورس و اوراق بهادار عرضه می‌شود و در مرحله نخست، این اوراق اجاره به مبلغ 750 میلیارد تومان، با ضمانت بانکی و دارای بازار گردان با نمادهای معاملاتی صمپنا 607 و صمپنا 67 از روز یکشنبه، اول مهر 1403 به مدت 3 روز کاری عرضه می‌شود.
نکته قابل‌توجه این است که اوراق اجاره شرکت تولید انرژی‌های تجدیدپذیر مپنا بانام و با نرخ سود اسمی 23 درصد سالانه منتشر می‌شود اما امکان کسب بازدهی مؤثر تا 35 درصد برای عموم برآورده شده که به‌صورت روزشمار محاسبه می‌شود و هر سه ماه یک‌بار از طریق شرکت سپرده‌گذاری مرکزی اوراق بهادار و تسویه وجوه، به‌حساب مالک اوراق واریز می‌شود.
سررسید این اوراق 36 ماهه است و متقاضیان خرید می‌توانند در بازه پذیره‌نویسی از طریق کارگزاری‌های تحت نظارت سازمان بورس و اوراق بهادار نسبت به خرید آن اقدام کنند.
نام گروه مپنا با نیروگاه سازی، محصولات صنعتی پیشرفته و پروژه‌های بزرگ نفت و گاز کشور گره خورده و علاوه بر طرح‌های بزرگ در داخل کشور، در بسیاری از کشورهای جهان نیز پروژه‌های بزرگ توسط این شرکت اجرا شده است. در این میان، گروه مپنا از سال 1390 شرکت تولید انرژی‌های تجدیدپذیر مپنا را با هدف ساخت انواع نیروگاه‌های تولید انرژی‌های تجدیدپذیر (بادی، خورشیدی و زمین‌گرمایی، زباله‌سوز و …) تأسیس کرده و انتشار اوراق اجاره از سوی این شرکت، ادامه راهی است که 13 سال پیش برای استفاده از انرژی‌های تجدید پذیر و کاهش مخاطرات زیست‌محیطی آغاز شده است.
در شرایطی که جهان به‌شدت در حال برخورد با انتشار کربن است، کوچ به سمت انرژی‌های تجدید پذیر یک رویکرد ناگزیر به شمار می‌آید؛ اما آیا این موضوع می‌تواند ناترازی برق در کشور را حل کند؟ واقعیت این است که روی کاغذ، ایران می‌تواند از طریق تولید انرژی خورشیدی، به هاب انرژی در منطقه و حتی جهان تبدیل شود؛ اما اجرای این سناریو در عمل، نیازمند سیاست‌گذاری کارشناسی، رگولاتوری سنجیده، بازارسازی مطمئن و تأمین مالی پایدار است و برای اندازه گیری موفقیت کشور در این حوزه، باید توفیق در این شاخص‌ها را ارزیابی کرد.