یارانه‌های پنهان انرژی به‌رغم نیت حمایتی، اکنون به بحرانی خاموش بدل شده‌اند که اقتصاد ملی را می‌فرسایند.
طبق برآوردهای رسمی، رقم این یارانه‌ها سالانه صدها هزار میلیارد تومان است؛ سهم عمده‌ای از آن نصیب پرمصرف‌ها می‌شود، در حالی‌که بخش مولد اقتصاد بی‌نصیب می‌ماند.
تداوم این ساختار نه‌تنها بهره‌وری انرژی را کاهش داده، بلکه زمینه قاچاق، آلودگی و اتلاف منابع کمیاب را نیز تقویت کرده است. کشورهای موفق با هدفمند‌سازی یارانه‌ها توانسته‌اند سرمایه را به سمت فناوری‌های نو و تولید رقابتی سوق دهند.
یارانه‌ای که همچنان در تاریکی توزیع شود، فردا به کوهی از بدهی و بی‌اعتمادی بدل خواهد شد؛ شفافیت و اصلاح تدریجی می‌تواند این بحران خاموش را به فرصت توسعه پایدار بدل سازد.