مسکن تنها سرپناه خانوار نیست؛ موتور اشتغال، تقاضای صنایع و یکی از پیشران‌های کلان اقتصاد ملی است.
سهم بالای مسکن در سبد هزینه خانوار و رکود ساخت‌وساز، اقتصاد را در چرخه‌ای معیوب گرفتار کرده است. بیش از ۱۰۰ صنعت با رونق ساخت مسکن جان می‌گیرند، اما سوداگری زمین و سیاست‌های مقطعی، آن را از ریل توسعه خارج کرده‌اند.
تجربه جهانی نشان می‌دهد سرمایه‌گذاری پایدار در بخش مسکن، ثبات اجتماعی و رشد اقتصادی را همزمان می‌آورد. ایران به سیاستی یکپارچه نیاز دارد که مسکن را از کالای سفته‌بازانه به کالای سرمایه‌ساز بدل کند.
مسکن که فراموش شود، اقتصاد نیز بی‌پشتوانه می‌ماند؛ بازگشت آن به جایگاه پیشران، گره‌گشای رکود و آفریننده اعتماد عمومی خواهد بود.