ناترازی نیروی انسانی یکی از تنگناهای استمرار و رشد تولید است و هرچه میگذرد اهمیت بیشتری پیدا میکند. متأسفانه توجه به حرفهآموزی صنعتی و تبدیل به تکنسین یا نیروی ماهر در بین اقشار جوان جذابیت چندانی ندارد. حتی برای شرکتهای بزرگ در حوزههای مختلف صنعت پلیمر، جذب تکنسین ماهر نه تنها یک نیاز؛ بلکه به یک دغدغه تبدیل شده است. در این خصوص میتوان به صراحت عنوان کرد که تقاضا برای این رسته شغلی به وفور و در اقصی نقاط کشور وجود دارد. در همین راستا انجمن ملی صنایع پلیمر ایران اقدام به احیای رشته «پلاستیککار» در دورههای آموزشی فنی و حرفهای کرده که ضروریترین اقدام برای رفع کمبود تکنسین در صنعت پلیمر است تا از یکسو با سرمایهگذاری در مدارس و تقویت سطوح تحصیلی حتی معرفی دورههای آموزشی جذابیت مضاعفی به آن بخشیده و از سوی دیگر فضا را برای جذب دانشآموختگان این رشته در صنعت تسهیل کند.
در شرایطی که کمبود تکنسین ماهر به گلوگاه اصلی صنعت پلیمر تبدیل شده؛ این رویکرد را میتوان به عنوان یک اقدام زیرساختی در نظر گرفت. شایان ذکر است پذیرش دانشآموزان رشته پلاستیککار از سال تحصیلی آینده آغاز میشود.
متأسفانه باید گفت که آموزشهای فعلی پلیمر منطبق با نیاز خط تولید نیست بنابراین به بازبینی فصول و دروس آموزشی اقدام شده است. نکته مهم آنکه ساختار صنعت پلیمر به گونهای است که حجم تولید و نسبت استفاده از ظرفیت نصب شده یکی از ارکان مهم استمرار تولید و رقابت با سایرین در بازارهای هدف داخلی و صادراتی است. در این زمینه مهمترین نقش را تکنسین یا اپراتور ماهر بر عهده دارد زیرا هر ثانیه توقف خط تولید به هر دلیل؛ به معنی عقبافتادگی بزرگی در بازار، افزایش قیمت تمامشده و افت حجم تولید به شمار میرود بنابراین به صراحت باید گفت که صنعت پلیمر با اپراتور آموزشندیده نمیتواند رقابت کند. با توجه به سرمایهگذاری مستقیم صنعت پلیمر؛ احتمال موفقیت این رویکرد زیرساختی آموزشی بسیار برجسته است، همچنین امیدواریم این شیوه یعنی بازبینی الگو و سرفصل و تجهیز مدارس و حمایت فنی، مادی و معنوی از دورههای آموزشی رسمی بتواند به الگویی برای سایر صنایع بدل شود.