رئیس کمیسیون مسئولیت اجتماعی و حاکمیت شرکتی اتاق ایران گفت: برخلاف تصور حاکم بر جامعه، تولید مسئولانه نه تنها به افزایش هزینه‌های تولید منجر نمی‌شود، ارتباط مستقیمی با رشد بهره‌وری دارد.
محمود اولیایی در اولین رویداد سراسری تولید مسئولانه و بهره‌وری، با بیان اینکه شاید برگزاری چنین مراسمی با توجه به شرایط حاکم بر کشور تا حدی نامأنوس به نظر برسد، افزود: نباید اجازه دهیم، مسائل و مشکلات به مرحله حاد و بحرانی خود برسند و بعد دنبال راه‌حل برای آن باشیم. امروز بهترین فرصت برای توجه به تولید مسئولانه است. در این بین باید توجه داشت به همان میزان که رفع چالش‌های مربوط به تعهدات ارزی مهم است، توجه به نسل آینده، تولید مسئولانه و بهره‌ور و رفع چالش‌های زیست‌محیطی اهمیت دارد.
این فعال اقتصادی درباره تولید مسئولانه اظهار کرد: مسئولیت‌پذیری اگر در جامعه‌ای نهادینه نشود، رشدی اتفاق نمی‌افتد و متأسفانه جامعه ایران از این منظر ضعف جدی دارد. مسئولیت‌پذیری در بنگاه، ترکیبی از پاسخ‌گویی به نیازهای امروز و آینده ذی‌نفعان مانند سهام‌داران، مشتری‌ها و حاکمیت است.
او تصریح کرد: حاکمیت شرکتی بعد اول مسئولیت‌پذیری بنگاهی است، یعنی با توجه به حاکمیت شرکتی، پایداری در بنگاه اتفاق می‌افتد که به معنای استفاده بهینه از منابع و توجه به مسائل زیست‌محیطی است. در واقع اگر سودآوری بنگاه را دنبال کنیم ولی سایر موضوعات مترتب بر وضعیت بنگاه را دست کم بگیریم، توسعه پایدار رخ نمی‌دهد.
به اعتقاد اولیایی، ارتباط تنگاتنگی بین پایداری، بهره‌وری و توسعه وجود دارد و این مؤلفه‌ها به موازات یکدیگر محقق می‌شوند.
عضو هیات نمایندگان اتاق ایران، تولید مسئولانه را عامل افزایش سودآوری، توسعه پایدار و حفظ جوامع محلی دانست و افزود: زمانی که زمینه تولید مسئولانه در کنار حاکمیت شرکتی درست، طراحی شود، بهره‌وری افزایش می‌یابد و در نهایت بنگاهی موفق، شکل می‌گیرد.
او خاطرنشان کرد: تولید مسئولانه و افزایش بهره‌وری با هم ارتباط مستقیم دارند و اثر متقابل روی یکدیگر می‌گذارند. اهمیت تولید مسئولانه تا آنجاست که از 4 ماه آینده تهیه و انتشار گزارش‌های مربوط به این حوزه توسط شرکت‌هایی که در اتحادیه اروپا فعال هستند، اجباری می‌شود و اگر شرکتی خارج از اتحادیه اروپا هم این مؤلفه‌ها را رعایت نکند، امکان همکاری با اتحادیه اروپا را نخواهد داشت؛ بنابراین موضوعات مربوط به مسئولیت‌پذیری بنگاهی بسیار مهم و حساس هستند و بی‌توجهی به آنها شکاف شرکت‌های ایرانی را با اقتصاد جهانی بیشتر می‌کند.