تورم در ایران تنها یک شاخص اقتصادی نیست؛ زخمی است که بر اعتماد عمومی و سرمایه اجتماعی نشسته است.
گزارش‌های رسمی نشان می‌دهد طی چهار دهه گذشته نرخ تورم دو رقمی تقریباً دائمی بوده است؛ پدیده‌ای کم‌سابقه در جهان. تورم مزمن قدرت خرید را فرسوده، پس‌انداز را بی‌معنا و تصمیم‌گیری‌های بلندمدت را ناممکن کرده است.
ریشه آن در کسری بودجه مزمن، نظام بانکی ناکارآمد و سیاست‌های پولی کوتاه‌نگر نهفته است. کشورهایی که توانستند تورم پایدار را مهار کنند، با استقلال بانک مرکزی، انضباط مالی و شفافیت سیاستی به این موفقیت رسیدند.
تا تورم از ساختار اقتصاد ریشه‌کن نشود، هیچ اصلاحی به ثبات نمی‌رسد؛ مهار این دشمن دیرینه، کلید بازسازی اعتماد و گشودن افق توسعه پایدار خواهد بود.