داده، زیرساخت دیجیتال و لجستیک مدرن هزینه مبادله را کاهش داده و شرط حضور در زنجیره‌های جهانی‌اند. ایران اما همچنان در حلقه‌های اصلی این زنجیره غایب است.
خام‌فروشی در نفت و معدن سهم کشور از ارزش‌افزوده و اشتغال را محدود ساخته و اقتصاد ملی را در سطحی کم‌بهره نگه داشته است.
اصلاح مقررات، کاهش ریسک سرمایه‌گذاری و ارتقای فناوری صادراتی می‌تواند ایران را به این زنجیره‌ها پیوند دهد.
اقتصادی که از زنجیره جهانی جا بماند، در حاشیه رقابت دفن می‌شود؛ حضور در این زنجیره بلیت ورود به قرن بیست‌ویکم اقتصاد است.