تولید امروز نه با یک بحران ناگهانی، بلکه زیر فشار مجموعهای از تنشهای پیوسته دچار فرسایش میشود. تحریمها، تنگنای نقدینگی بنگاهها، جهش نرخ ارز، تورم مزمن، افزایش هزینههای انرژی، حملونقل و تأمین در کنار ناپایداری اجرای سیاستها، فضایی ایجاد کرده که ادامه فعالیت ممکن است، اما بازسازی توان بنگاهها دشوار شده است.
این فرسایش بیش از آنکه ریشه در ضعف بنگاهها داشته باشد، بازتاب محیط کلان اقتصادی است؛ محیطی که در آن تورم مهار نمیشود، نقدینگی بیانضباط است، کسری بودجه مزمن باقی مانده و سیاستها ناپیوسته اجرا میشوند. نتیجه، تعویق سرمایهگذاری، کاهش تابآوری و تحلیل تدریجی ظرفیت تولید است.
مهار این روند از اقدامات پرهزینه آغاز نمیشود، بلکه به انضباط در سیاستگذاری بازمیگردد؛ کنترل نقدینگی، کاهش پایدار تورم، انضباط مالی دولت، مهار کسری بودجه و ثبات در اجرا میتواند نفس تولید را دوباره تازه کند.