به گزارش صندوق GGFR بانک جهانی، تولید نفت از ۸۲ میلیون بشکه در روز در سال ۲۰۱۹ به ۷۶ میلیون بشکه در روز در سال ۲۰۲۰ کاهش پیدا کرد و مشعل سوزی جهانی در همین مدت از ۱۵۰ میلیارد مترمکعب به ۱۴۲ میلیارد مترمکعب کاهش داشت. آمریکا در کاهش جهانی ۷۰ درصد سهم داشت و با کاهش هشت‌درصدی تولید نفت و زیرساخت جدید برای استفاده از گاز به‌منظور جلوگیری از سوختن آن، مشعل سوزی این کشور در سال ۲۰۲۰ به میزان ۳۲ درصد نسبت به سال ۲۰۱۹ کاهش یافت.
آمار ماهواره‌ای مشعل‌سوزی نشان داد روسیه، عراق، ایران، آمریکا، الجزایر، ونزوئلا و نیجریه هفت‌کشور رکورددار مشعل سوزی برای نهمین سال متوالی از زمان آغاز نخستین رصد ماهواره‌ای در سال ۲۰۱۲ مانده‌اند. این هفت‌کشور هر سال ۴۰ درصد از نفت جهان را تولید می‌کنند اما عامل دو سوم (۶۵ درصد) مشعل سوزی جهانی هستند.
این روند نشان دهنده چالش‌های مختلفی است که این کشورها با آن روبرو هستند. به عنوان مثال آمریکا هزاران پایگاه مشعل سوزی دارد که وصل کردن آن‌ها به بازار دشوار است در حالی که چند میدان نفتی در منطقه سیبری شرقی فدراسیون روسیه که مشعل سوزی بالایی دارند در نقطه دورافتاده ای قرار دارند و فاقد زیرساخت برای جمع آوری گاز استخراج شده به همراه نفت و انتقال آن هستند.
مشعل سوزی سوختن گاز طبیعی در فرآیند استخراج نفت است که به دلیل مسائل مختلف از جمله محدودیت‌های اقتصادی و بازار و عدم وجود مقررات و اراده سیاسی لازم روی می‌دهد. مشعل سوزی باعث انتشار آلاینده‌هایی نظیر دی اکسید کربن و متان در جو زمین می‌شود. انتشار متان از مشعل سوزی، تأثیر قابل توجهی در گرمایش زمین در کوتاه مدت تا میان مدت دارد زیرا متان ۸۰ برابر قدرتمندتر از دی اکسید کربن است.
بر اساس گزارش بلومبرگ، زوبین بامجی، مدیر برنامه صندوق GGFR بانک جهانی اظهار کرد: تقریباً ۸۰ دولت و شرکت‌های نفتی متعهد به صفر کردن مشعل سوزی در یک دهه آینده شده‌اند و برخی به شراکت جهانی ما پیوسته‌اند که اتفاق بسیار مثبتی است. پیش بینی‌های کاهش مشعل سوزی مستلزم سرمایه گذاری قابل توجه بوده و سال‌ها زمان می‌برد تا نتیجه بخش باشد. برای نجات جهان از میلیون‌ها تن آلودگی، شیوه این صنعت ۱۶۰ ساله باید همین حالا خاتمه پیدا کند.