معاون وزیر کشاورزی به تازگی از امکان صادرات مرکبات ایران به چین برای نخستین بار خبر داد که به اعتقاد نایبرئیس اتحادیه ملی محصولات کشاورزی اگر قرار باشد در این بازار موفق باشیم باید با برنامهریزی و استفاده از دانش و تجربه اتحادیهها و تعاونیهای صادراتی آشنا به بازار چین حرکت کنیم.
امکان صادرات مرکبات کشور به چین که برای اولین بار اتفاق افتاده است، میتواند حضور ایران در این بازار بزرگ را تقویت کند بنابراین برای موفقیت در این مسیر نیازمند برنامهریزی هستیم.
در این رابطه صدرالدین نیاورانی، نایبرئیس اتحادیه ملی محصولات کشاورزی در گفتوگو با «اتاق ایران آنلاین» گفت: برای اینکه بازار چین را از دست ندهیم و اتفاقاتی که در ارتباط با صادرات کیوی به هند رخ داد، تکرار نشود، باید کار را به تعاونیهای صادراتی و اتحادیههای فعال در این عرصه بسپاریم. در واقع بهرهگیری از تجربه افرادی که با بازار چین آشنایی دارند و قوانین این کشور را به خوبی میشناسند باید وارد عرصه شده و روند صادرات به این بازار بزرگ را دنبال کنند.
این فعال اقتصادی آشنایی با استانداردها، سلایق حاکم بر بازار چین، نوع بستهبندی که باید لحاظ شود، سایز و اندازه میوهها را برای حضور موفق در این بازار ضروری خواند و تاکید کرد: باید سعی کنیم با چشمانی باز و آگاهی کامل وارد بازار میوه و مرکبات چین شویم و حضور خود را در این عرصه گسترش دهیم.
او تصریح کرد: به طور کلی قانون کشور چین بهگونهای است که تنها به برخی کشورها اجازه واردات میدهد که این مجوز با توجه به مذاکراتی که صورت گرفته در اختیار ایران قرار گرفته است.
نایبرئیس اتحادیه ملی محصولات کشاورزی در ادامه به میزان تولید و مصرف محصولات کشاورزی در کشور اشاره و تاکید کرد: همواره میزان تولید انواع میوه و محصولات کشاورزی در کشور بیش از مصرف بوده بنابراین نیازمند صادرات بوده و هستیم. در این بین توجیهپذیر بودن تولید و صادرات بسیار اهمیت دارد. در واقع کل زنجیره تامین از کشاورز تا مغازهدار باید سود عادلانهای از فعالیت خود ببرند.
نیاورانی ادامه داد: طبق استانداردهای تعریف شده از کشاورز تا مغازهدار حدود 75 درصد سود سهم زنجیره است که متاسفانه امروز این رقم تا زمانی که محصول در اختیار مصرفکننده قرار گیرد به 200 تا 300 درصد میرسد. برای مثال محصولی که باید 60 هزار تومان به فروش برسد با سه برابر افزایش با قیمت 180 هزار تومان عرضه میشود.
به باور او برای مدیریت این وضعیت ضرورت دارد حقایق بازار را درک کرده و به صورت منطقی برنامهریزی کنیم. دلالان بخشی از این بازار هستند که سرمایه در اختیار دارند و روی زنجیره تامین اثر دارند. باید آنها را ساماندهی کرده و در قالب یک تشکل ببینیم.