هم‌بستگی تولید ناخالص داخلی با سکوهای المپیکی

پیش‌‌گویی تعداد مدال‌هایی که کشورها در المپیک برنده می‌شوند، به یک صنعت روستایی تبدیل شده است.

اندازه و ثروت فاکتورهای بدیهی و اولیه برای این پیش‌گویی هستند: کشورهای بزرگ‌تر به طور طبیعی استعداد‌های بیشتری برای جذب مدال دارند، کشورهای ثروتمند نیز جمعیت سلامت‌تر و منابع بیشتری برای اختصاص دادن به ورزش دارند.

همان‌طور که انتظار می‌رفت، وزنه‌های سنگین اقتصادی مانند چین، آلمان و روسیه میان 5 کشوری بودند که بیشترین مدال‌ها را در ریو درو کردند. آمریکا نیز در صدر جدول مدال‌های المپیک قرار گرفته، همان‌طور که در سال 2012 در صدر بود.

مطالعات دانشگاهی نشان می‌دهد «جمعیت» و «سرانه تولید ناخالص داخلی» همبستگی قوی و بالایی با پیروزی‌های المپیکی دارند. جای تعجب ندارد که حجم کل تولید ناخالص داخلی به یک پیش‌بینی قوی از موفقیت در المپیک می‌رسد. در نتیجه این یک معیار مناسب برای اندازه‌گیری عملکرد کشورها در المپیک است.

در المپیک از نظر جغرافیای سیاسی، تنها کشوری که بالاتر از وزن اقتصادی‌اش ظاهر شد، بریتانیاست. اگر تنها فاکتور تولید ناخالص داخلی در نظر گرفته شود، انتظار خواهیم داشت بریتانیا تنها 36 مدال کسب کند. اما در یورو، این کشور با 67 مدال، در جایگاه سوم قرار گرفت.

این پیروزی به لطف سرمایه‌گذاری‌های سخاوتمندانه در ورزش‌هایی مانند دوچرخه سواری بوده است، پول خوبی برای ورزشکاران در این کشور خرج شد و آن‌ها را در جایگاه خوبی نشاند.

منبع: اکونومیست