دولت با کمک بانک مرکزی سیاستهایی را برای احیای بنگاه های اقتصادی در پی گرفته است. از جمله آنها، اختصاص 10 درصد تسهیلات بانکها به بنگاه های کوچک اقتصادی است که بخشنامه آن چند روز گذشته به بانکهای عامل ابلاغ شده است. با این وجود خوش‌بینی زیادی از سوی فعالان بخش خصوصی نسبت به این موضوع وجود ندارد.
حسن آقاجانی عضو هیات نمایندگان اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران با بیان اینکه راهکارهای دولتی راهگشا نیست بلکه مُسکن است، به پایگاه خبری اتاق ایران می گوید: با وام دادن به بنگاه های اقتصادی مخالف هستم چرا که وقتی به بنگاه‌ها و کارخانه‌ها وام بدهیم تشنه تر از قبل می شوند. آمار نشان می‌دهد که هرکدام از کارخانه‌ها وام بیشتری گرفته‌اند، مشکلات بیشتری داشته‌اند.
او با اشاره به اینکه تعداد کارخانجات و بنگاه های ورشکسته در تاریخ بسیار بوده، ادامه می‌دهد: بانکها مدام وام می دهند و می گویند از این ستون به آن ستون فرج است، در صورتیکه اگر به کارخانه دار وام ندهیم به فکر می افتند و برای نجات خودشان تدبیری می اندیشند. من معتقدم هر شرکتی را بخواهیم نابود کنیم باید به آن وام بدهیم. البته وام های با سود پایین 2 یا 3 درصد کاربرد دارد اما وام های با سود بالا خیر؛ چرا که کارخانه آنقدری سود ندارد که بخواهد به فرض 25 درصد آن را به بانک بپردازد.
آقاجانی مشکل اصلی کشور را گران تمام شدن محصولات داخلی می‌داند و توضیح می دهد: بانکها سود زیادی از شرکت‌ها می‌گیرند که این مساله هم به واردات و هم به صادرات محصولات لطمه وارد می کند؛ چرا که در داخل مردم جنس گران را نمی خرند و برای صادرات نیز جنسمان گران تمام می‌شود.
او با ذکر مثالی توضیح می دهد: « مثلا 85 درصد قیمت تایر در ایران سود و دستمزد است و ما تنها هفت تایرسازی در ایران داریم که دوتای آنها تایر موتور و دوچرخه تولید می‌کند و پنج کارخانه نیز کمتر از 20 درصد تولید دارند؛ در صورتیکه ایران باید صادرکننده تایر به دنیا باشد، شاهد آن هستیم که برخی خودروسازان ایران نیز تایر چینی استفاده می‌کنند. با 20درصد گمرکی که برای وادرات تایر پرداخت می کنیم باز هم قیمت آن ارزان تر از تایرهای تولید داخل تمام می شود و مردم در این شرایط اقتصادی نیز به دنبال ارزانی هستند.
این عضو هیات نمایندگان اتاق قم وضعیت بنگاه‌های اقتصادی قم را نامطلوب ارزیابی کرده و می‌گوید: 60 درصد کارخانه ها زیر 30 درصد ظرفیت کار می کنند، 30 درصد تعطیل هستند و 10 درصد هم با ظرفیت بالای 50 درصد کار می کنند. عده‌ای فکر می‌کنند در داخل کشور تولید نداریم، برعکس؛ انبار پر از جنس است اما مشتری کجاست؟ که این موضوع به همان گران تمام شدن محصولات برمی‌گردد. بنده طابقه صادرات چسب به 48 کشور را داشته‌ام اما در حال حاضر تعداد کشور ها به دو کشور ترکیه و عراق تقلیل یافته است.