پاساژهای چسبیده به هم در خیابان یافتآباد که هر کدام نامی را برای خودشان انتخاب کردهاند، یکی از مکانهای منتخب زوجهای جوانی است که تصمیم به تهیه مبلمان و وسایل چوبی دارند. البته این زوجها در ابتدا داخل پاساژ را برای گذار انتخاب میکنند که نهایتا به دلیل قیمت نسبتا بالاتر فروشگاههای واقع در این پاساژها، حتی برای مقایسه قیمتها هم که شده به مغازهها و فروشگاههای جنب خیابان سرک میکشند.
با تمام این اوصاف این روزها صنعت مبلمان و سایل چوبی هم مانند دیگر صنایع کشور حال خوبی ندارد؛ گزارش میدانی پایگاه خبری اتاق ایران نشان میدهد برخی فروشندهها از عقب افتادن پرداخت حقوق کارگرانشان گلایه میکنند و محصولاتشان را تا 40 درصد تخفیف به حراج گذاشتهاند تا شاید گرهای از مشکلاتشان باز شود و از آشوب در بخش تولیدشان جلوگیری کند. رکود به حدی گریبانشان را گرفته که برخی از فروشندگان حتی به هم سنخان خود نه به چشم همکار، که به چشم رقیب نگاه میکنند و از اینکه مشتری، نه از آنها که از همکارشان مبلمانی را تهیه کرده ناراحت میشوند. این وضع به حدی است که بعضا معایب محصولات دیگر فروشگاهها را پر رنگ نشان میدهند تا شاید مشتری به خرید از آن فروشگاه ترغیب شود.
البته حسن احمدیان، رئیس اتحادیه تولیدکنندگان و صادرکنندگان مبلمان ایران معتقد است که رکود حاکم بر بازار تنها مختص مبلمان نیست و برای تمام تولیدکنندههای کشور نیز همین وضعیت حاکم است. به گفته او مبلمان کالای مصرفی است و با رکود موجود، مردم خودشان را مدیریت و کمتر این محصول را تهیه میکنند. این موضوع باعث میشود تولیدکنندگان و توزیع کنندگان دچار معضل سرمایهگذاری و نیروی اولیه شوند و بخواهند به هر ترتیبی که شده خودشان را سرپا نگه دارند.
این عضو هیات نمایندگان اتاق ایران در گفتگو با «پایگاه خبری اتاق ایران» درباره وضعیت صنعت مبلمان اینطور توضیخ میدهد: «از چند جنبه باید به موضوع مبلمان نگاه کرد. یکی ظرفیت خالی تولید داخل کشور و دیگری تولید صادرات محور است. به دلیل شرایط پسابرجام و با توجه به بهبود روابط سیاسی کشورها و با توجه به هماهنگیای که با وزارت صنعت انجام شده، نگاهی با رویکرد صادراتی در اتحادیه مبلمان ایران به وجود آمده است. قاعدتا هرکدام از این بخشها، یعنی چه تولید داخل با احتساب حذف رکود و چه تولید صادراتمحور، می تواند ظرفیت 50 درصدی خالی صنعت مبلمان را ارتقا دهد. نزدیک به 1500 واحد صنعتی در صنعت مبلمان در وزارت صنعت ثبت شده است و همچنین نزدیک به 15000 واحد صنعتی داریم که از جنس صنفی و واحد کوچک هستند. بخش عمده صنعت مبلمان واحدهای کوچک و متوسط است و 8 درصد صنعت کشور از لحاظ اشتغالزایی در صنعت مبلمان مشغول به کار است. البته صنعت مبلمان فقط شامل مبل نیست، بلکه سایر وسایل چوبی مانند در، کمد، سرویس خواب و ... نیز جزو این صنعت هستند.»
مبلمان ایرانی در دنیا چقدر مشتری دارد؟
احمدیان درباره طرح 5ساله با رویکرد صادراتی توضیح میدهد: « طی دوسال گذشته برحسب شاخصهای مختلفی مانند روابط سیاسی، نزدیکی، سلیقه، داشتن تولید و ارتباط گذشته، 10 کشور هدف را مثل تاجیسکتان، قزاقستان، ارمنستان، آذربایجان، افغانستان و عراق و عمان و حاشیه خلیج فارس معین کردیم. همچنین در این کشورها نمایشگاههای تخصصی برگزار و تاجرهای آنها را شناسایی کردیم. سپس تاجرها را به نمایشگاه مبلمان داخل دعوت کردیم تا از نزدیک محصولات را ببینند. طی این مسیر اعضایی که توانمندی صادراتی دارند شناسایی شدند و مسابقه طراحی مبلمان با رویکرد صادراتی برگزار کردیم. در بین کشورها با ایران چیزی حدود 450 میلیون مصرفکننده وجود دارد. برای شروع به هلند که یکی از کشورهای هدف است از دو ماشین محصول فرستاده شده و کار استارت خورده است.»
میزان واردات و صادرات مبلمان چقدر است؟
عضو کمیسیون صنایع اتاق ایران درباره میزان واردات و صادرات مبلمان میگوید: «در حال حاضر واردات رسمی از 250 میلیون دلار در سال به نزدیک 15 میلیون دلار رسیده است. واردات غیر رسمی مبلمان زیاد نیست چون مبلمان کالایی نیست که بتوان آن را به صورت معمول با قاچاق آورد.صادرات این محصول نیز سال گذشته از 5میلیون دلار به 40 میلیون دلار رسید. البته بیشترین میزان صادرات به عراق بوده است و به دلیل مسائل امنیتی، این رقم طی یکسال گذشته کاهش یافته است.در برنامه 5 ساله قصد داریم میزان صادرات را به حداقل 200 میلیون دلار در سال برسانیم و سه شاخص اصلی در صادرات مد نظرمان است: رقم، تازگی و تناوب صادرات.»
«متاسفانه بین گویش با عمل فاصله زیادی است.» احمدیان ضمن گلایه از دولت بدلیل عمل نکردن به وعده خود درباره ارائه تسهیلات به بنگاههای کوچک و متوسط افزود: «بسیاری از واحدهای تولیدی مبلمان برای بهرهمندی از تسهیلات، در طرح ثبت نام کردند ولی هیچ کدام تا کنون دریافتی نداشتهاند. فرضا دولت میگوید اگر مالیات را تا شهریور پرداخت کنید، جرایم آن بخشیده میشو؛ اما واحدهای زیادی داریم که مالیاتشان را پرداخت کردند و جریمه آنها بخشیده نشده است. مثالهای زیادی در این زمینه وجود دارد که نشان میدهد بخش دولتی تصمیمهای خود را با تاخیر اجرا میکند که البته دیر انجام دادن یک برنامه کمتر از بیبرنامگی نیست. فرق بخش خصوصی و دولتی همین است. بخش خصوصی شب تصمیم میگیرد و صبح کالا را تولید میکند.اما بخش دولتی امروز که تصمیم میگیرد 6 ماه بعد عملی میشود که این تاثیرگذاری تصمیم را از بین میبرد.»
رئیس اتحادیه تولیدکنندگان و صادرکنندگان مبلمان ایران معتقد است نمی توان صرفا نسخهای برای تحریک بخش تقاضای مبلمان، یا خودرو و نساجی پییچید؛ چرا که همه این بخشها به هم متصل هستند. اما آنچه واضح است این است که وضعیت اقتصادی اصلا خوب نیست.»
بیست و پنجمین نمایشگاه بینالمللی مبلمان منزل از 13مرداد آغاز بهکار کرده است که تا شنبه، 16 مرداد ماه ادامه دارد و بیش از 350 تولیدکننده مبلمان ایرانی و شش تولیدکننده خارجی در آن حضور دارند. امید است که این نمایشگاه آغاز کننده تحریک بخش تقاضای صنعت مبلمان شود.