بانک جهانی به تازگی گزارشی در خصوص بیکاری جوانان منتشر کرده است. روز گذشته، اطلاعات اصلی این گزارش روی پایگاه خبری اتاق ایران قرار گرفت.
اما بخشی از گزارش بیکاری جوانان 2015، به بررسی تفاوت‌های وضعیت کاری در شهر و روستا می‌پردازد. بر اساس گزارش بانک جهانی، جوانان شهری و روستایی با توجه به دیدگاه‌شان نسبت به جهان کار، با چالش‌های متفاوتی روبرو هستند. حدود 70 درصد از جوانان آفریقای جنوبی و آسیای جنوبی در مناطق روستایی زندگی می‌کنند. نیمی از نیروی کار جوان جهان نیز در بخش کشاورزی کار می‌کنند. در همین حال، جوانان این نواحی تحت تاثیر سرعت جهانس شدن و مهاجرت قرار گرفته‌اند.
امروز مردم بیشتری در شهرها نسبت به مناطق روستایی زندگی می‌کنند. 54 درصد از جمعیت جهان، در سال 2014 در شهرها زندگی می‌کرده‌اند.
بر خلاف آمریکا و اروپا که 82 و 73 درصد از جمعیت آن‌ها در شهرها زندگی می‌کنند، در آفریقا و آسیا هنوز جمعیت زیادی در روستا زندگی می‌کنند و به ترتیب، 40 و 48 درصد از جمعیت‌شان شهری هستند. اما انتظار می‌رود در دهه پیش رو، جمعیت بیشتری شهری شوند و این روند در آفریقا و آسیا سریع‌تر باشد. بر اساس پیش‌بینی بانک جهانی، در سال 2050، جمعیت شهری این دو قاره به 56 در آفریقا و 64 در آسیا خواهد رسید. هم‌چنین آمریکا نیز 2.5 میلیارد نفر به جمعیت شهری جهان در سال 2050 اضافه خواهد کرد.
اطلاعات به دست آمده از 29 کشور در حال توسعه جهان نشان می‌دهد 49 درصد از جوان‌های روستایی متمایل هستند به مناطق شهری مهاجرت کنند.
مهاجرت جوانان شهری، ممکن است به ریسک‌های خشونت و سلامت برسد، همان‌طور که هزینه‌های اقتصادی بالایی نیز ایجاد می‌کند.
جوان‌ها در نواحی مختلف، دسترسی متفاوتی به امکانات آموزشی، دولتی، خدمات و تکنولوژی دارند. ساختار اقتصاد شهری و روستایی بسیار متفاوت است. جوان‌ها به فرصت‌های متفاوتی در بخش‌های مختلف دسترسی دارند. جوانان شهری، بیشتر علاقمند به کار در حوزه خدمات، تولید و تجارت هستند. جوانان روستایی، بیشتر مایلند در حوزه کشاورزی، ماهیگیری، جنگل‌داری، صنایع دستی و خرده فروشی فعالیت کنند.
تجمیع مردم، کسب‌وکارها، دولت و اطلاعات فرصت‌های متفاوتی را برای جوانان شهری فراهم می‌کند، تقاضاهای بی‌پایان و افزایش قیمت کالاها فرصت‌های سودآوری را برای جوانان روستایی در بخش کشاورزی فراهم می‌کند.
البته حتی در حوزه کشاورزی روستایی هم مسائلی مانند کمبود زمین و عدم دسترسی به وام و مشکلات مالی، نمی‌گذارد جوان‌ها زمین‌های شخصی‌شان را داشته باشند. در آفریقا 59 درصد از کل فرصت‌های اشتغال مربوط به حوزه کشاورزی و در آسیا نیز، 54 درصد مربوط به این حوزه است. اما جوان‌ها به خاطر مسائل مالی، تحصیلات نامربوط و ترس از شوک بازار، از فعالیت دور مانده‌اند.
جوان‌های شهری نیز اگرچه ممکن است فرصت‌های دیجیتال و شغلی بیشتری داشته باشند، اما با چالش‌های خاصی برای بیکاری مواجه هستند. مسائلی مانند تحصیلات ناکافی، جرم، خشونت، مهاجرت و بخش غیررسمی اقتصاد، آن‌ها را با مشکل مواجه کرده است. در کشورهای در حال توسعه، 85 درصد از شغل‌های جدید در بخش غیر رسمی شکل می‌گیرد.
آنطور که بانک جهانی گزارش داده است، جوان‌ها نمی‌توانند از فقر در سال 2030 فرار کنند، اگر نتوانند به معنایی از اشتغال برسند. موفقیت، پایداری و رسیدن به اشتغال کامل جوانان، بدون همکاری دولت و نهادهای عمومی امکان‌پذیر نیست.
جان ایرونز، مدیر عامل بنیاد راکفلر که یک بنیاد فعال در حوزه اقتصاد و اجتماع است، در خصوص بیکاری جوانان می‌گوید:«بیکاری جهانی جوانان، یک چالش فزاینده جهانی است. در شرایطی که کارگران جوان نمی‌توانند به بازار کار متصل شوند، این مسئله بر روی توانایی آن‌ها برای مشارکت کامل در اقتصاد تاثیرخواهد گذاشت و آینده اجتماعی و اقصادی جوان‌ها را تهدید خواهد کرد.»