پیشرفت کشورها و افزایش رفاه ملت‌ها در گرو توسعه همکارى های گسترده اقتصادی فیمابین آنها است و در این خصوص پس ازبرداشته شدن تحریم‌های بین‌المللی علیه کشورمان امکان توسعه روابط اقتصادی با کشورهای منطقه و سایر کشورهاوانجام سرمایه گذاری‌ها فراهم شد، در همین زمینه اخیرا موافقت نامه راهبردی سه جانبه حمل‌ونقل وترانزیت بین کشورهای ایران، هند و افغانستان موسوم به موافقت‌نامه چابهار توسط سران کشورها امضا شد که با توجه به نقش تعیین‌کننده این کشورها در امنیت و ثبات و پیشرفت منطقه، فصل تازه ای درعرصه همکاری‌ها بود.
همین طور راه‌های ارتباطی جدیدی را برای روابط هرچه بیشترسه کشور و استفاده از فرصت‌های منطقه ای برای توسعه و تقویت کل منطقه را فراهم می‌کند. از سوی دیگر این موافقت‌نامه موجب پیشرفت و رشد اقتصادی منطقه شده و بندر چابهار را به مرکز منطقه‌ای ترانزیت انرژی و تجارت تبدیل می کند. این خط ترانزیتی تاثیر بزرگی در همکاری‌های منطقه‌ای خواهد داشت، همچنین همکاری و گسترش روابط با کشور هند به‌عنوان دومین کشور پرجمعیت جهان و چهارمین اقتصاد بزرگ دنیاکه در سال‌های اخیر با رشد و پیشرفت‌های اقتصادی، خود رابه یک قدرت اقتصادی بزرگ در جهان تبدیل کرده، از اهمیت قابل توجهی برخوردار است و زمینه توسعه همکاری فیمابین را تقویت می کند.
امروزه موفقیت در اقتصاد جهانی و تداوم آن مستلزم انتقال کالاهای تولید شده به بازارهای مصرف است ونیل به این مهم با ایجاد و توسعه سیستم کارآمد حمل ونقل امکان‌پذیر می‌شود از این بابت در شرایط امروز صنعت حمل و نقل نقش مهمی در تجارت جهانی و پیشرفت اقتصادی دارد و ضمن سوددهی بسیار بالا، یکی از عوامل تاثیر گذاردر توسعه وگسترش صنایع دیگر است و کشورهایی که در مسیرهای ترانزیتی قرارگرفته‌اند، امکان بهره‌مندی بیشتری از این تجارت دارند، در این زمینه کشورمان به‌دلیل برخورداری ازامنیت ومزیت جغرافیایی می تواند به‌خوبی زمینه‌ساز توسعه تجارت و ترانزیت در منطقه باشد، چرا که ایران همیشه به‌عنوان یک مسیرترانزیتی کوتاه و مناسب مورد توجه صاحبان کالا بوده است فرصت‌های صادراتی از یک طرف و رشد فزاینده اقتصادی کشورهای شرق و جنوب آسیا و علاقه‌مندی آنان به تجارت با غرب از طرف دیگر، موجب شده این منطقه مورد توجه دنیای تجارت قرار گیرد. از این رو پتانسیل ترانزیت منطقه ایران که پل ارتباطی بین شرق و غرب است، برای کشورهای منطقه بسیار مهم است و این تنها زمانی می‌تواند مورد بهره برداری قرار گیرد که همسو و مرتبط با شرکای منطقه‌ای باشد و این موضوع به‌عنوان یک پیش شرط برای همکاری میان کشورهای منطقه محسوب شود.
در این راستا بندر چابهار که تنها بندر اقیانوسی کشور است، می تواند با اجرای طرح‌های توسعه ای در میان بنادر تمامی کشورهای منطقه به‌عنوان یک بندر با قابلیت‌های فوق‌العاده فعالیت کند. نقش بندر چابهار در اقتصاد بین‌الملل حائز اهمیت است و به شکل بارز و اثرگذاری بر کوتاه کردن زمان و قیمت تمام شده حمل کالاهای تجاری به ایفای نقش می‌پردازد این بندر می‌تواند به نقطه اتصالی بین کشورهای مختلف از جمله هندوستان با افغانستان، کشورهای آسیای میانه، قفقاز و شرق اروپا تبدیل شود از سوی دیگر این بندر به‌عنوان یک سرمایه خدادادی دارای موقعیت استراتژیک و یکی از راه‌های افزایش ترانزیت کالا در کشور محسوب می‌شود که می‌تواند از فرصت جذب سرمایه‌گذاری‌های خارجی و همچنین تسهیل شرایط برای هدایت سرمایه‌های داخلی با هدف گسترش و توسعه صنعت حمل‌ونقل بهره‌جوید و موجبات افزایش ترانزیت را به جهت جذب درآمد و ایجاد اشتغال و ارزآوری را فراهم نماید.
برای نیل به این هدف نیازمند اصلاح قوانین و ایجاد و بهبود زیرساخت‌های مربوطه مطابق با استانداردهای قابل قبول جهانی هستیم تا بتوانیم پتانسیل های بالقوه در این منطقه را بالفعل کرده وحجم بیشتری از ترانزیت را جذب کنیم.