چرا دروغ؟ راستش من خیلی فرصت فیلم دیدن ندارم. از فیلم های عباس کیارستمی دو فیلم خانه دوست کجاست و طعم گیلاس را دیده ام. شاید فیلم های دیگر او را هم دیده باشم ولی خاطرم نیست.اصلا چه اهمیتی دارد که یک آدم گرفتار، فیلم های فیلم ساز بزرگی نظیر عباس کیارستمی را دیده باشد؟
اما یک چیز را خوب می فهمم.عباس کیارستمی پرچمدار جهانی شدن سینمای ایران است. با فیلم های او بود که جهان،سینمای ایران را شناخت.گاهی در مذاکره با طرف های خارجی،می شنیدم که در کنار مزیت های ایران و اقتصاد ایران، نامی هم از او و دیگر هنرمندان بزرگ ایرانی برده می شد.ولی مگر ما چند هنرمند داریم که آثارشان جهانی شده است؟مگرماچه تعداد هنرمند،ورزشکار و دانشمند داریم که حاضرباشند با قبول بسیاری از مشقت های داخلی، در ایران کار کنند و نام ایران را در دنیا مطرح کنند؟
همین قدر می دانم که اقتصاد ایران،فردی چون عباس کیارستمی را کم دارد. فردی که اقتصاد ایران را به جهان بشناساند. فردی که بازارش محدود به راسته بازارهای خودمان نباشد.
حالا او رفته است.دیگر میان ما نیست اما نه فقط سینمای ایران که سینمای جهان داغدار او شده است.
به خانواده محترمش و به جامعه هنری ایران و به همه مردم عزیزکشورم به خاطر فقدان این فیلم ساز و مرد بزرگ تسلیت می گویم.