عجب روزهای پرتنشی.جهان هیچ گاه این گونه در آتش نفرت و انتقام نسوخته است.هر لحظه خبر انفجار،کشتار و کینه‌توزی به گوش می‌رسد. فرقی نمی‌کند. از عراق تا فرانسه و از پاکستان تا آمریکا، هر لحظه خبر خونین یک کینه‌توزی روی گوشی‌های هوشمند ارسال می‌شود.چه دنیای بدی برای خود ساخته‌ایم.
از میان همه خبرهای ناراحت کننده دیروز و امروز، دو خبر بیش از همه ذهن من را به خود مشغول‌کرد.خبر اول این بود که فرد کینه‌توزی در نیس،با زیر گرفتن ده‌ها فرد بی‌گناه ،بیش از 80 خانه و خانواده را داغدار کرد. این جا اما در تهران ،فردی از جان خود گذشت تا زندگی دیگران را نجات دهد.
در خبرها خواندم " علی قانع آتش نشان 36 ساله تهرانی دیشب در عملیات اطفای حریق یک مجتمع مسکونی در غرب تهران دچار سوختگی و خفگی شد و ساعتی بعد درگذشت"
نمی‌دانم تروریستی که نیس را به خاک و خون کشید چه در سر داشت اما خوب می‌دانم "علی قانع" آتش نشان از خود گذشته تهرانی چه در سینه داشت.
درباره شهادت آتش نشان جان‌فشان چند نکته به ذهنم رسید:
این‌روزها در جهان پیرامون ما،از خودگذشتگی کیمیاست.فردی که از خود به خاطر زندگی بخشیدن به دیگران می گذرد،انسان نیست.فرشته ای است در هیبت انسان.
ایثار،فداکاری،جانفشانی و از خود گذشتگی صفت‌های اخلاقی بزرگی هستند که در همه جوامع محترم شمرده می‌شوند.در تاریخ نمونه‌های بسیار مشهوری وجود‌دارد و در تاریخ ما مسلمانان نیز،افراد از خود‌گذشته و جان‌فشان، بسیارند.
حالا سوال این است که آینده خانواده این افراد چه می شود؟
اگر نتیجه جانفشانی ها،فراموشی ما باشد،دیری نمی پاید که این صفت اخلاقی، رنگ می بازد.مثل خیلی صفت‌های خوب دیگر. بنابراین هرچقدر می توانیم، باید درباره از خودگذشتگی این افراد بنویسیم و به تمجید کار آنها بپردازیم.
تکریم آتش‌نشان جان‌فشان، تکریم از خودگذشتگی و ترویج فرهنگ ایثار است. کاش نهادها، سازمان‌ها، تشکل‌ها، مطبوعات و مردم، یاد و خاطره آتش‌نشانان جان‌فشان و محیط‌بانان از خود گذشته را فراموش نکنند. هرکس به هرشکلی که می‌تواند، باید از خودگذشتگی را تکریم کند و نگذارد خانواده انسان‌های فداکار، جای خالی عزیزشان را احساس کنند.
امیدوارم بتوانیم در نشست پیش روی هیأت نمایندگان اتاق ایران، یاد علی قانع، آتش‌نشان جان فشان را گرامی داشته و با دعوت از خانواده این مرد بزرگ، مراتب قدردانی خود را نسبت به انسانیت و فداکاری و از خودگذشتگی این مرحوم اعلام کنیم.
همچنین امیدوارم خداوند بزرگ، این مرحوم را با بزرگان محشور و به خانواده داغدار ایشان صبر عطا کند.