صادرات خدمات فنی مهندسی می تواند بخش مهم و تاثیرگذاری در صادرات ایران باشد. اما حقیقت این است که وضعیت خدمات فنی و مهندسی تغییر جدی نکرده است، علی رغم اینکه امید بیشتری به دلیل امضای برجام در فضای اقتصاد کشور اتفاق افتاده است. اما برای اینکه صادرات خدمات فنی و مهندسی به صورت موثری فعال شود، باید امکان صدور ضمانت نامه انجام شود و پذیرش ضمانت های ایرانی توسط کارفرماهای کشورهای دیگر اتفاق بیفتد.
علاوه بر این باید مشوق های صادراتی و جوایز صادراتی که بودجه اش در سال 95 منظور شده است، عملا به صورت نقدی به پیمانکاران پرداخت شود. این پرداخت جایزه صادراتی به پیمانکاران موجب افزایش توان آنها در تخفیف دادن در مناقصات می شود. در نتیجه قدرت رقابت پذیری آنها را افزایش می دهد.
این اقدام از این نظر مهم است که اعتماد از دست رفته که در سال های 88 به این طرف این جوایز قطع شد و پرداخت نشد را ترمیم کنیم. یعنی جوایز صادراتی سال های قبل، یعنی از سال 88 به این طرف پرداخت شود. تعهد پرداخت جایزه در این سال ها، موجب شد که پیمانکاران در مناقصات تخفیف بدهند و حجم صادرات خدمات فنی و مهندسی کشور با رشد شتاب گونه ای افزایش پیدا کند.
امسال هم پرداخت جوایز صادراتی می تواند همان اثر را داشته باشد. مشروط به این که اعتماد مجددی در پیمانکاران ایجاد شود تا آمخت به اعتماد تعهد دولت به پرداخت جوایز در مناقصات تخفیف بدهند. جایزه تا 8 درصدی سال های گذشته که آیین نامه آن موجود است، موجب شد تا پیمانکاران از رقبای اصلی شان که ترک یا چینی هستند، گوی سبقت را بربایند. امروز هم همین امکان موجود است. اگر این دو مساله یعنی جوایز صادراتی و امکان صدور ضمانت نامه ها فراهم شود، می شود امید داشت که تا پایان سال، شرکت های ایرانی بیش از 5 میلیارد دلار قرارداد جدید منعقد کنند.
در این چند وقت گذشته، عراق در واردات محصولات از ایران تعرفه ها و موانعی قرار داده است. اما در واقع صادرات فنی و مهندسی به تعرفه ها نیاز ندارد. اما اشکال شرکت های ایرانی که در غراق کار می کنند، عدم پرداخت صورت وضعیت آنها توسط عراقی هاست که این مشکل به دلیل حضور داعش و هزینه های اضافی و از طرفی پایین آمدن قیمت نفت مربوط می شود.