طبق دستور وزیر جهاد کشاورزی قرار است کمیته‌ای برای خرید تضمینی تشکیل شود. اما روش خرید تضمینی اساساً روش غلطی است. کشاورزان باور دارند که خرید تضمینی باید انجام شود اما نه به این صورتی که اکنون به عنوان خرید محصول در حال انجام است.
این خرید تضمینی محصولات می‌تواند با توجه به سطح زیر کشت، کیفیت محصول و کمیت آن و نه تنها به صورت نقدی بلکه با دادن بذر، کود و تجهیزات کشاورزی و با توجه به مدیریت مصرف منابع آب با توجه به بحران آبی که در کشور داریم، اتفاق بیفتد.
محصول باید تابع بازار و همچنین تابع عرضه و تقاضا باشد. این چندنرخی‌هایی که در حال حاضر شاهد آن هستیم به ویژه در زمینه گندم که در اکنون چندین نرخ برای آن وجود دارد، شرایط را پیچیده می‌کند.
سال‌های قبل به دلیل اینکه عرضه و تقاضا وجود داشت، مشکلی ایجاد نمی‌شد. خودِ مصرف‌کنندگان و صنعت‌گران به مناطق کشاورزی می‌رفتند و محصول را خریداری می‌کردند.
اما وقتی خرید تضمینی به قیمت بالایی باشد ما نمی‌توانیم آن را خریداری کنیم، دولت با قیمت بالا خرید می‌کند و با قیمت پایین عرضه می‌کند که خودش باعث بروز مشکلاتی مانند چندنرخی شدنِ محصول، رانت و فساد می‌شود.
کشورهای دیگر این تجربه را داشته‌اند؛ آن‌ها به کشاورزان خود یارانه می‌دهند؛ روش آن‌ها خرید تضمینی محصول نیست، ما هم باید روش‌مان را اصلاح کنیم.
کمک به کشاورزی جزو راهکارهای پیشنهادی ماست که باید با توجه به شناسنامه کاری کشاورز، کیفیت و کمیت محصولی که ارائه می‌دهد، سطح زیر کشتِ آن و همچنین صرفه‌جویی‌هایی که در مصرف آب دارد، انجام می‌شود. این کمک‌ها قرار نیست الزاماً به صورت نقدی صورت بگیرد بلکه می‌تواند به صورت تجهیزات کشاورزی، بذر و یا کود صورت بگیرد.
دومین مورد نیز این است که فروش محصول در بازار باید تابع عرضه و تقاضا باشد. عرضه هم می‌تواند در بورس صورت بگیرد و هم در بازار آزاد انجام بشود. زمانی‌که یکسان‌سازی در قیمت محصول صورت بگیرد خود مصرف‌کننده آن را خریداری می‌کند و دولت هم می‌تواند مازاد آن را با همان قیمت عرضه و تقاضا خرید کند.