آخرین بار که دیدمش قامتش هنوز راست و استوار بود. لرزش دست‌هایش بیشتر شده بود و برای راه رفتن نیاز به کمک داشت. اما از پا نیفتاده بود و همچنان آرام و متین قدم برمی‌داشت.
مرحوم اصغر قندچی مؤسس کارخانه ایران کاوه صبح روز دوشنبه، هفتم مردادماه 1398 چهره در نقاب خاک کشید.
کارش را از شاگردی تعمیرگاه آغاز کرد و مدتی بعد خودش یک تعمیرگاه زد و اندکی بعد آنقدر در کارش درخشید که سازمان گسترش وقت با تأسیس خط تولید کامیون ماک با مدیریت او موافقت کرد و یک برند معتبر با حضور خستگی‌ناپذیر او متولد شد.
مردی با انگیزه، خودساخته و مهربان بود. او مردی وطن‌دوست و عاشق این خاک بود. اموالش مصادره شد ولی از این کشور نرفت. هر روز صبح با وجود تمام مصائب زندگی خودش را به سوله قدیمی و خط تولید قدیم کامیون‌ها می‌رساند و انگار که در اوج کار است، سرش را به تولید و تعمیر گرم می‌کرد. حالا که دیگر میان ما نیست باید این خاطره از او را با افتخار بگویم. با وجود تمام ناملایمات روزگار که بر او رفته بود، در دهه ۶۰ حاضر شد از زندان به مناطق جنگی برود و کامیون‌های ماک را برای رزمندگان تعمیر کند.
حتی یک کامیون جنگی را با خودش به خط تولید متروک کارخانه‌اش آورده بود و تعمیرش هم کرد ولی قطعنامه صادر شد و جنگ تمام و کامیون هم به یادگار در سوله باقی ماند.
در جریان اولین دوره برگزاری مراسم امین‌الضرب با رأی قاطع هیات داوران شایسته دریافت لوح و نشان امین‌الضرب شد. تاریخ آشنایی نزدیک ما از همین دوران رقم خورد. مردی فروتن و خوش‌رفتار که تقدیر از او برای ما مایه افتخار شد.