کشور عزیزمان روزهای ابتدایی سال ۹۹ را به دلیل شیوع ویروس کرونا با شرایط عمومی و اجتماعی مطلوبی آغاز نکرد که این مسئله بر روی سایر بخش‌ها ازجمله اقتصاد اثر منفی شدید داشت. اما با نامگذاری سال ۹۹ به عنوان "جهش تولید" توسط مقام معظم رهبری، می‌توان امیدوار بود که صدور بخشنامه‌ها، ارائه تسهیلات، همکاری سازمان‌ها و هرانچه که برای رونق و جهش تولید نیاز است، بسیار بیشتر و بهتر از سال گذشته باشد. زیرا تحقق جهش تولید نیازمند این است که هرگونه تصمیم، برنامه‌ریزی و صدور بخش‌نامه و دستورالعمل در کشور در راستای افزایش تولید باشد.
نیک می‌دانیم کشور اکنون درگیر بیماری کرونا است و شرایط ایجاب می‌کند که همه توان، امکانات، تجربه و برنامه‌ریزی بخش‌های مختلف برای گذر از این شرایط به کار گرفته شود، اما دیر یا زود این بیماری از کشور رخت برمی‌بندد و روال عادی زندگی از سر گرفته می‌شود، پس در همین حال و تا فرصت از دست نرفته باید برای سایر برنامه‌های سال جاری ازجمله تحقق «جهش تولید» چاره‌اندیشی کرد. شاید در حال حاضر هم‌زمان با تلاش برای مبارزه با کرونا بتوان از اتفاقات رقم خورده در این فرآیند درس گرفت و برای انجام سایر برنامه‌ها ازجمله «جهش تولید» تجربه آموخت.
کرونا ثابت کرد، ریشه‌کن کردن مشکل‌ها در سایه مشارکت، همدلی، همراهی و البته تعامل ممکن است. در کنار فعالیت همه بخش‌های کشور، از حاکمیت گرفته تا دولت و نیروهای مسلح و مردم، فعالان اقتصادی نیز با تلاش و همراهی، ضمن افزایش تولید نیازهای درمانی، در انجام اقدامات خیرخواهانه برای تأمین نیازهای دانشگاه‌های علوم پزشکی فعال بودند و نشان دادند که مثل همیشه اولویت اولشان سربلندی و پیروزی کشور است و مانند سایر مردم و بخش‌ها در این مسیر پیش‌قدم هستند. حال اگر همین همدلی و تعامل برای سایر برنامه‌ها ازجمله «جهش تولید» در دستور کار قرار گیرد، موفقیت دور از دسترس نخواهد بود. فعالان اقتصادی طی سال‌های گذشته همراهی و تعامل چندانی از طرف دولت‌مردان مشاهده نکردند که این مهم برای سال جاری یک ضرورت انکارناپذیر است.
دومین درس کرونا، اثبات توانایی بخش خصوصی بود. تولیدکنندگان نشان دادند که توان افزایش تولید رادارند و درصورتی‌که به‌خوبی به بازی گرفته شوند می‌توانند گل بکارند. زیرا در بزنگاهی که کشور به ماسک، دستکش، مواد شوینده و... ده‌ها برابر بیشتر از شرایط نرمال نیاز داشت، تولید این‌گونه اقلام چندین برابر شد و توانستیم تا حد بسیار زیادی نیاز کشور را رفع کنیم.
درس سوم، تسهیل فرآیندها و کاهش بروکراسی اداری بود. تسهیل در واردات اقلام موردنیاز و همچنین تسریع در ترخیص مواد اولیه، ماشین‌آلات و تجهیزاتی که تولیدکنندگان و مراکز درمانی لازم داشتند، باعث شد تولیدکنندگان دغدغه‌ای غیر از تولید نداشته باشند. اگر همکاری بین دستگاه‌های ذی‌ربط برای ترخیص مواد اولیه و همچنین تکنولوژی کارخانه‌ها افزایش یابد می‌توان به جهش تولید امیدوار بود.
البته عوامل بسیار زیادی برای «رونق تولید» (نامگذاری سال قبل) است، ازجمله بهبود فضای کسب‌وکار، همراهی و تعامل دستگاه‌هایی مانند امور مالیاتی، گمرک، بیمه و... ، کاهش بروکراسی اداری، حذف قوانین مزاحم و... که برای جهش تولید نیز باید باقوت بیشتر در دستور کار قرار گیرد زیرا همه این موارد ازجمله نیازهای اساسی این مهم هستند و بدون تحقق آن‌ها نمی‌توان دل به جهش تولید بست.
ازجمله دیگر راهکارهای جهش تولید، می‌توان به تسهیل فرآیند صادرات اشاره کرد. رونق و جهش تولید زمانی امکان‌پذیر است که تعادل میان عرضه و تقاضا برقرار باشد و وقتی بازار داخل از تقاضا اشباع شد تنها راه جهش تولید صادرات است.
در پایان ذکر این نکته ضروری است که «جهش تولید» می‌تواند مهم‌ترین و بهترین راهکار نجات اقتصاد کشور در شرایط کنونی باشد، پس همان‌طور که امکانات و توان‌ها برای شکست کرونا بسیج شد، می‌توان انتظار داشت که همین روال برای جهش تولید تکرار شود و درنتیجه پویایی اقتصاد را به دنبال داشته باشد.