شیوع ویروس کرونا طی 2 ماهه اخیر در جهان و درگیری بیش از 200 کشور و منطقه با این میهمان ناخوانده، تلنگری به همه جوامع بود که آمادگی در برابر مخاطرات و مواجهه اصولی با شوک‌های برونزا، لازمه عبور با حداقل هزینه از شرایط حادث شده است. ویروس کرونا به جهانیان و اقتصادها یادآور شد که درجه تاب‌آوری و میزان آمادگی برای رویارویی با نااطمینانی‌ها و شوک‌های برونزا، از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است و کشورهایی که این توانمندی را طی سال‌ها در خود ایجاد کرده‌اند، لطمات کمتری را از چنین شوک‌هایی تجربه خواهند کرد. شوک‌های برونزا هر زمان به شکلی بروز می‌یابند. اما آنچه باید از این شوک‌ها آموخت آن است که همه آنها کمابیش عواقب و پیامدهای گسترده‌ای دارند و عبور کم هزینه از آنها نیازمند داشتن تفکر تاب‌آوری است. بررسی‌ها و مطالعات مختلف در خصوص شوک‌هایی در این حد وسیع نشان می‌دهد که همه کشورهایی که در مدت زمان کمتری توانسته‌اند به حالت عادی برگردند، دارای چنین نگرش و بینشی بوده‌اند.
در ادبیات موضوع تاب‌آوری به این نکته مهم اشاره می‌شود که کشورهایی که ساختارهای تولیدی خود را تقویت می‌کنند و ساختارهای انگیزشی در جهت تقویت بنیه تولیدی و بویژه تولیدات صنعتی کشورشان است، سریعتر قادر به بازگشت به حالت قبل از شوک خواهند بود. به عبارتی بنیه تولیدی کشورها در تعیین میزان تاب‌آوری و مواجهه اصولی با شرایط ناگوار بسیار اثرگذار است.
در این میان نگاهی به اقتصاد کشورمان حاکی از آن است که شرایط فعلی با آنچه برای دستیابی به تاب‌آوری مورد نیاز است، فاصله دارد. کشور در شرایطی گرفتار ویروس کرونا شده که قبل از شیوع این بیماری نیز با انبوهی از مشکلات و بحران‌های داخلی و تحریم‌های ظالمانه مواجه بوده است؛ به‌طوری‌که بر اساس آمار ارائه شده توسط مرکز آمار، رشد اقتصادی 9 ماهه نخست سال 1398، منفی 7.6 درصد و رشد اقتصادی بدون نفت نیز تقریباً صفر درصد ثبت شده است و براساس گزارش تاب‌آوری 2019، ایران در بین 130 کشور، رتبه 120 را در این شاخص کسب کرده است به عبارتی آمارها به ما می‌گویند که اقتصادی شکننده داریم و در برابر تکانه‌های احتمالی ناتوان از تطبیق بموقع با شرایط بحرانی خواهیم بود.
حال شیوع کرونا در اقتصاد کشور، ضمن برهم زدن بسیاری از معادلات و پیش‌بینی‌ها، از تحمیل شرایط سخت‌تر بر اقتصاد کشورمان حکایت می‌کند.
به نظر می‌رسد در شرایط کنونی که کشور با انواع و اقسام تنگناها روبه رو است، خروج از این بحران نیز سخت خواهد بود. لذا دولت محترم و قوای سه گانه باید طرحی نو دراندازند. نجات بخش‌های مولد کشور باید در دستور کار دولت قرار گیرد و این مهم اتفاق نخواهد افتاد مگر با طراحی برنامه‌ای جامع و شفاف در راستای حل و فصل مشکلات بخش‌های مولد اقتصاد. در این مسیر همکاری قوای 3گانه همسو و هم‌جهت باهم باید صورت پذیرد و یک صدای واحد از سوی نظام شنیده شود. در این مسیر اتاق ایران نیز به عنوان نماینده بخش خصوصی و مشاور 3 قوه، همراه و همگام با حاکمیت خواهد بود.