خرما، گفت‌وگوی جاودان زمین و خورشید است؛ میوه‌ای که از دل آتش، طعم زندگی می‌سازد.
در هر وجب از این سرزمین، از کرانه تا کویر، نخل حضور دارد؛ یا در باغ‌ها، یا در حافظه مردم.
خرما، زبان مشترک ایران است؛ زبانی از جنس صبر، نور و زندگی.
امروز، به بهانه خوزستان، با همه ایران سخن می‌گوییم؛ با سرزمینی که هر دانه خرمایش، سلول زنده آینده است.
زمان آن رسیده که خرما از "محصول" به "پدیده" بدل شود؛ با اصلاح نژادهای علمی، "آفرینش گونه‌های نو با منشأ ایرانی"، و "خلق برندی" که در طعم و کیفیت، نشان اصیل ایران را بر تارک جهان بنشاند.
خرما می‌تواند روایت تازه ایران در اقتصاد جهانی باشد؛ همان‌گونه که چای، نماد شرق و شکلات، هویت اروپا شد.
این میراث طبیعی باید به زبان علم، زیبایی و هویت بازآفرینی شود.
خرما از "کالای صادراتی"به "پیام تمدنی" می‌رسد؛ سفیر شیرینی، پایداری و کمال ایرانی در جهان.
خرما، طعم زمین ماست و ماندگارترین روایت ایران بر زبان جهان.