اقتصاد آینده بر بستر داده و ارتباط شکل می‌گیرد. اتصال بنگاه‌های ایرانی به سکوهای تجارت دیجیتال منطقه‌ای، مرزهای سنتی صادرات را می‌شکند و هزینه مبادله را کاهش می‌دهد.
در این فضا، بنگاه کوچک می‌تواند در کنار برندهای بزرگ بایستد و محصول خود را مستقیم عرضه کند. سامانه دیجیتال، شفافیت قیمت و سرعت دسترسی را افزایش می‌دهد و حلقه‌های واسطه را می‌کاهد.
دولت با فراهم‌کردن زیرساخت پرداخت بین‌مرزی و تبادل داده، می‌تواند مسیر حضور بخش خصوصی را هموار کند. سرمایه ایرانی، هرگاه با فناوری و اعتماد همراه شود، بازارهای تازه می‌گشاید و جایگاه خود را در منطقه تثبیت می‌کند.
در عصر اتصال، مرز از نقشه به شبکه منتقل شده است و کشوری برنده خواهد بود که تجارت را نه عبور از گمرک، که عبور از ذهنیت بداند. آنجا که ارتباط جای محدودیت می‌نشیند، صادرات، معناى تازه‌ای از حضور می‌یابد.