رقابت در بازار جهانی، با کیفیت آغاز و با اعتماد ادامه می‌یابد. صادرات غذایی ایران، زمانی پایدار می‌شود که بسته‌بندی و برند آن، زبان مشترک بازارهای بین‌المللی را بیاموزد.هر محصول، نماینده اعتبار کشور است و هر برچسب، پیام صداقت و کیفیت را منتقل می‌کند. استانداردسازی بسته‌بندی، فقط زیبایی‌شناسی نیست؛ سازوکار اقتصادی برای حفظ سهم بازار است.
وقتی محصول ایرانی با طراحی منسجم، اطلاعات شفاف و هویت متمایز عرضه شود، اعتماد مصرف‌کننده تقویت می‌شود.حمایت از برند ملی باید به سیاست صادراتی تبدیل شود، نه به مسابقه تبلیغاتی. سرمایه‌گذاری در استاندارد، هزینه نیست؛ سپر رقابت در بازار جهانی است.
تحول صادرات از آن کشوری است که کیفیت را نه شعار تبلیغاتی، بلکه مأموریت ملی بداند؛ صادرات، زمانی جهانی می‌شود که هر تولیدکننده، سفیر کیفیت باشد و هر برند، نشان اعتبار ملی را بر دوش کشد.