مسئله امروز صنعت ایران کمبود نیرو نیست؛ شکاف میان مهارت‌ها و فناوری‌های نو است. اقتصادی که مهارت‌هایش به‌روز نشود، حتی با سرمایه‌گذاری سنگین نیز رقابت‌پذیر نمی‌ماند. بازآموزی نیروی کار کلاس آموزشی نیست؛ یک سیاست ملی برای حفظ تولید و نوسازی صنعتی کشور است.
صنایع در حال گذار به نیرویی نیاز دارند که بتواند بیاموزد، تطبیق یابد و خلق کند. بازآموزی میانسالان تجربه ارزشمند را با فناوری‌های جدید پیوند می‌دهد و از اتلاف سرمایه انسانی جلوگیری می‌کند؛ جایی که کارگر دیروز می‌تواند تکنسین امروز و مهندس فردای صنعت شود.
دولت باید مهارت آفرینی را ستون سیاست صنعتی قرار دهد و بخش خصوصی، آموزش مستمر را سرمایه‌گذاری در آینده بنگاه بداند. بدون این پیوند، نه بهره‌وری شکل می‌گیرد و نه جهش تولید.
آینده صنعت از آن کشوری است که سرمایه انسانی را بازآفرینی کند و از هر نیروی کار، موتور بهره‌وری، توان رقابتی و تاب‌آوری پایدار اقتصاد ملی بسازد.