حوزه خزر مرز آبی نیست؛ گذرگاه راهبردی اتصال کشور به اقتصاد شمال جهان است.مسئله امروز کمبود تعامل نیست، بلکه نبود ساختار همکاری پایدار منطقه‌ای است ساختاری که بتواند تجارت، انرژی و ترانزیت را در مقیاس منطقه‌ای تثبیت کند.
نشست ۶ کشور حاشیه خزر تشریفات سیاسی نیست؛فرصتی برای بازتعریف جایگاه ایران در معادله قدرت اقتصادی منطقه است. هر روز تأخیر،سهمی از بازار و نفوذ ایران را به رقبای فعال‌تر منتقل می‌کند و وزن ژئو‌اقتصادی کشور را کاهش می‌دهد.
اگر از نگاه صرفاً سیاسی عبور کنیم، سواحل خزر می‌تواند به محور ترانزیت شمال–جنوب،مرکز تبادلات انرژی و حلقه پیوند تجارت منطقه‌ای تبدیل شود.سه مأموریت پیش‌روست :
▪️ارتقای بنادر خزر به کریدور رقابت‌پذیر،
▪️ایجاد ائتلاف‌های پایدار و غیرتحریم‌پذیر،
▪️پیوند منافع حمل‌ونقل،انرژی و تجارت همسایگان با ثبات اقتصادی ایران.
افق خزر از آن کشوری است که این پهنه آبی را از مرز به سرمایه راهبردی بدل کند؛ و از هرساحل، جریان پایدار قدرت اقتصادی و حضور هوشمند در قلب منطقه بیافریند.