سرمایه در گردش امروز زیر فشار افزایش نرخ ارز،رشد هزینه مبادله، محدودیتهای تحریمی، فرسودگی فناوری و دشواری انتقال دانش فنی قرار گرفته و توان نقدینگی بنگاهها را فرسوده میسازد.در کنار این عوامل،رشد هزینهها، افزایش قیمت مواد اولیه و تأخیر در وصول مطالبات،فاصله میان «هزینه امروز» و «درآمد فردا» را خطرناکتر میکند و واحدهای کوچک و متوسط را درآستانه کاهش ظرفیت قرار میدهد.
«ریشه بحران»، ناترازی نقدینگی و دسترسی دشوار به منابع کوتاهمدت است؛ وضعیتی که برنامهریزی را مختل و خطر خاموشی ظرفیت تولیدرا افزایش میدهد.پیام روشن آن است که حفظ جریان نقد، شرط بقاى تولید است.
راه عبور، اتکاء بر خطوط اعتباری بانکها، اعتبارات ارزی و ریالی صندوق توسعه ملی،خط اعتباری باز، تأمین مالی زنجیرهای، صندوق تضمین، خرید و نقدکردن الکترونیکی مطالبات، سامانه تسویه چرخهای، ساماندهی مسیرهای ارزی و حملونقل، اعتبارات میانمدت تولیدمحور، مشوقهای مشروط و رصد ملی نقدینگی است؛ مجموعهای که میتواند جریان نقد را احیا کند.