محسن خلیلی، عضو هیات نمایندگان اتاق ایران
محسن خلیلی عراقی؛ 60 سال کارآفرینی و خلاقیت پیر صنعت سبب شده تا فعالان اقتصادی او را پدر صنعت ایران بنامند؛ در جوانی علم‌آموز صنعت بود و حالا تکیه بر عصایی چوبی و دستی لرزان و صدایی که به‌سختی می‌شود آن را شنید ،دغدغه توسعه صنعت دارد و برای سرکشی به انبوه تشکل‌هایی که در آن مسئولیت دارد فعالیت می‌کند. او همان کسی است که برای اولین بار شعله‌های گاز را در خانه‌های ایرانی روشن کرد. خلیل عراقی به همراه پدرش کارخانه بوتان را پایه‌گذاری کرد تا این برند فراتر از یک کارخانه صنعتی عمل کند. او معلمی بود قبل از صنعت‌کار بودن و حالا به‌دقت یک معلم از مشکلات حوزه صنعت می‌گوید. سپیدموی صنعت، پیرمرد خستگی‌ناپذیر صنعت ایران که او را با لقب‌های بسیاری می‌شناسند. از صنعت حرف می‌زند برق شادی در چشمانش موج می‌زند: «روزی که بعد از اتمام تحصیلاتم پا به حوزه صنعت گذاشتم سهم بخش صنعت در تولید ناخالص داخلی ۰.۸ درصد بود اما امروز صنعت ۲۲ درصد GDP کشور را در دست دارد.»
مهم‌ترین مشکل امروز صنعت در ایران چیست؟
محسن خلیلی عراقی می‌گوید: «شاید مشکل سرمایه در گردش، نوع ارتباط با بانک‌ها مهم‌ترین دغدغه صنعت‌کاران باشد؛ کسانی باید از بانک‌ها تسهیلات دریافت کنند که اهلیت، صلاحیت و تخصص داشته باشند؛ کسانی که دغدغه صنعت دارند باید برای دریافت تسهیلات صنعت به بانک مراجعه کنند و به‌غیراز این افراد کسی نباید چنین اقدامی کند.» پدر صنعت گله می‌کند؛ گله از افرادی که به اسم صنعت، از این خدمات استفاده می‌کنند اما دغدغه صنعت ندارند.
او می‌گوید: «ما باید راهی را برای تقلیل بهره بانکی پیدا کنیم تا تسهیلات بانکی برای سرمایه‌گذاری در حوزه صنعت قابل‌استفاده باشد.» از نگاه خلیلی عراقی معضل بزرگ صنایع کشور بهره بالای بانکی است.
عضو هیات نمایندگان اتاق ایران معتقد است: «هرقدر که بتوانیم رکود را تقلیل دهیم بهره بانکی متناسب تقلیل پیدا می‌کند؛ چون رکود وقتی تقلیل یابد، متناسب تورم تقلیل می‌یابد و در این صورت صنعت می‌کند نفس بکشد.»
چرا صنعت ورشکسته می‌شود؟
شرایط رکود در اقتصاد خیلی خطرناک است؛ محسنی عراقی می‌گوید: «در شرایط رکود، خیلی از صنایع کشور ورشکسته شده است. برای همین دولت و سیاست‌گذاران باید برای رفع رکود چاره‌ای بیندیشند.»
او دلیل دیگر یا دلیل اصلی ورشکستگی صنعت را عدم تخصص صنعت‌کاران می‌داند: «در این دوره کسانی وارد حوزه صنعت شده‌اند که هم تخصص حوزه کار خود را ندارند و هم شناختی از حوزه ندارند و این دلیل اصلی ورشکستگی آن‌هاست. اما بازار هم کشش لازم را برای محصول تولیدشده ندارد»
نقش تشکل‌های صنفی در این میان چیست؟
خلیلی عراقی را پرچم‌دار جنبش تشکل‌گرایی می‌دانند. از انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران تا سندیکای توزیع‌کنندگان گاز مایع، عضویت هیات مدیره سندیکای لوازم‌خانگی، شورای سازندگان صنایع گازسوز، هیات مؤسس انجمن مدیران صنایع، نماینده کارفرمایان در شورای عالی کار، تا عضویت در اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران و تهران و ریاست هیات مدیره کنفدراسیون صنعت ایران را در کارنامه خود دارد.
او از نقش تشکل‌ها در توسعه صنعت می‌گوید: «نهادهای صنفی بخش خصوصی باید مدیریت علمی داشته باشند و تلاش کنند تا بر اساس ساختار علمی، اساسنامه و اصول علمی، انسانی، حرفه‌ای و اخلاقی کار کنند.»
خلیلی عراقی به نقش دولت هم تاکید می‌کند: «دولت باید حاکمیت کند؛ دولت نباید تصدی‌گری کند و تصدی‌گری را به بخش خصوصی و کارآفرین‌ها بدهد.»