غلامحسین شافعی، رئیس اتاق ایران، میگوید: از سال 97 تاکنون، هیچ اعتنایی به پیشنهادات بخش خصوصی درباره حذف ارز ترجیحی و چگونگی اجرای این سیاست نشده و این بیاعتنایی، خسارتهای زیادی بر کشور تحمیل کرده است.
مسعود گلشیرازی، رئیس اتاق اصفهان: همزمان با حذف ارز ترجیحی باید یارانه بخش تولید و خانوار پرداخت شود؛ در غیر این صورت تجربه طرح هدفمندی یارانهها تکرار میشود که منجر به افزایش تورم خواهد شد.
جمال رازقی، رئیس اتاق شیراز با دفاع از تصمیم دولت برای حذف ارز ترجیحی میگوید: با توجه به تورمزا بودناین سیاست، دولت باید تدابیر جدی برای پرداخت مابهالتفاوت نرخ ارز به اقشار کم درآمد و تولیدکنندگان بیندیشد.
محسن احتشام، رئیس اتاق بیرجند میگوید: شرایط برای حذف یکباره ارز ترجیحی فراهم نیست و اگر دولت بدون توجه به وضعیت رشد اقتصادی دست به چنین اقدام پرخطری بزند، زمینه رشد تورم و افزایش هزینه مبادله را فراهم کرده است.
سیدمهدی طبیبزاده، رئیس اتاق کرمان ضمن دفاع از حذف ارز ترجیحی معتقد است: دولت پیش از اجرای این تصمیم باید شرایط عمومی اقتصاد را در نظر بگیرد تا از وارد شدن خسارت به معیشت مردم و کاهش میزان صادرات جلوگیری شود.
مسعود بختیاری، عضو هیات نمایندگان اتاق ایران با خطا دانستن هرگونه مداخله بیرونی برای اصلاحات در اتاق گفت: به بهانه نقد و بررسی عملکرد، نباید به استقلال و ساختار نهاد بخش خصوصی خدشهای وارد شود.
علی حسینی، رئیس کمیسیون حمل و نقل اتاق ایران میگوید: باوجود آمادگی بخش خصوصی برای سرمایهگذاری در زیرساخت حمل و نقل دریای خزر و تجهیز ناوگان کشتی رو رو، هنوز اراده جدی از سوی دولت شکل نگرفته است.
فرشید شکرخدایی، رئیس کمیسیون توسعه پایدار اتاق ایران با اشاره به سابقه هجمه علیه اتاق ایران توسط حزب توده در اوایل انقلاب میگوید: هرگونه اصلاحات در اتاق باید با نظر هیات نمایندگان صورت گیرد نه با مداخله دولت و نهادها.
رئیس انجمن بهینهسازی انرژی معتقد است: با تقویت ساختارهای موجود در پارلمان بخش خصوصی امکان اصلاح نقایص وجود دارد. در غیراین صورت با مداخله بیش از حد دولت در اتاق ایران، چابکی بخش خصوصی از بین خواهد رفت.
حسین سلیمی، رئیس انجمن سرمایهگذاری خارجی ایران میگوید: همجمه به بخش خصوصی و اتاق ایران از دهه 40 همواره وجود داشته که استقلال و ماهیت بخش خصوصی را هدف قرار داده و باید مراقب آن بود.