نیاز صنایع به چوب برای تولید انواع مصنوعات چوبی نظیر مبلمان، انواع اوراق فشرده چوبی، نئوپان، MDF و غیره با توجه به ممنوعیت تأمین این ماده اولیه از جنگل‌های شمال که پیش از این منبع اصلی تأمین چوب بوده است و در عین حال ممنوعیت واردات چوب با پوست، سبب شده تا مشکلاتی در تأمین این ماده اولیه در صنایع مختلف به وجود آید.
دبیرخانه کمیته ماده 12 بنا به درخواست اتحادیه تولیدکنندگان و صادرکنندگان مبلمان ایران به عنوان یکی از صنایع مصرف‌کننده چوب، موضوع را در دستورکار کارگروه کارشناسی قرار داد.
در این نشست علی چاغروند، مدیر پژوهشی دبیرخانه کمیته به تشریح مسئله پرداخت و خاطرنشان کرد: پوست چوب به مثابه محافظ عمل کرده و واردات چوب بدون پوست به دلیل آسیب‌پذیری بالا هزینه‌هایی در پی دارد که موجب می‌شود این کار توجیه اقتصادی نداشته باشد.
در این مورد علی محمد اسفندیاری، معاون مدیرکل دفتر صنایع نساجی و سلولزی وزارت صنعت، معدن و تجارت نیز در حمایت از صنایع مصرف‌کننده چوب، تأکید کرد: علیرغم تصریح دولت به امکان واردات با ذکر شرایط معین برای ضدعفونی چوب در مصوبه تیرماه 92، سازمان حفظ نباتات همچنان از ورود چوب با پوست ممانعت می‌کند. این درحالی است که در اکثر کشورها ترجیح بر این است برای کاهش هزینه‌ها و تولید ارزش افزوده بیشتر، تنه وارد شود؛ در نظر داشته باشید که ضایعات پوست و خاک اره هم قابلیت استفاده دارد.
مهدی قائمیان، معاون قرنطینه سازمان حفظ نباتات کشور در واکنش به اظهارات مطرح شده یکی از وظایف سازمان حفظ نباتات را جلوگیری از آفات و بیماری‌ها به داخل کشور برشمرد و تشریح کرد: سازمان ناگزیر به اجرای سیاست‌های پیشگیرانه است. از طرف دیگر موظف به اجرای طرح‌های حفاظت از جنگل هستیم چرا که این جنگل‌ها طبیعی هستند و نمی‌توانیم دست به ضدعفونی آنها بزنیم چون اکو سیستم را دچار اختلال می‌کند.
وی ادامه داد: صنایع استفاده از روش ضدعفونی با متیل بروماید را ترجیح می‌دهد اما سازمان به دلیل صدمات زیست‌محیطی این گاز، امکان تخصیص سهمیه استفاده از بروماید به واردات را ندارد. پیشنهاد ما روش تیمار حرارتی است که به نظر می‌رسد مطلوب صنایع نیست چون هزینه‌بر است.
او ضدعفونی در مبدأ را روشی مطلوب عنوان کرد و افزود: اگر قرار به ضدعفونی در مقصد باشد باید محلی برای این کار تعیین شود که فاصله قابل‌قبول از جنگل‌ها و باغات کشور را داشته باشد.
اعضای کارگروه در سه محور به جمع‌بندی رسیدند؛ اول ضدعفونی در مبدأ به‌گونه‌ای که دولت کمک کند و برای کاهش هزینه‌ها، تجهیزات ضدعفونی را در کشور مبدأ ایجاد کند. محور بعدی، ضدعفونی در مقصد، به این شکل که سازمان حفظ نباتات به عنوان متولی یک محل و یک روش را معین کند تا بعد اقتصادی، بعد فنی و زیستی موضوع را پوشش دهد و در نهایت پیشنهاد حذف 4 درصد حقوق ورودی مطرح شد.