چندی پیش برخی نمایندگان مجلس نسبت به افزایش بی‌رویه قیمت بلیت هواپیما انتقاد و لزوم برخورد با آن توسط دستگاه نظارتی مانند سازمان هواپیمایی کشوری تأکید کردند. افزایش چند برابری قیمت‌های بلیت پروازهای داخلی در شرایطی اتفاق افتاده است که به دلیل محدودیت‌های ناشی از شیوع ویروس کرونا، سفرهای داخلی و خارجی در مقایسه با سال‌های گذشته به‌شدت کاهش‌یافته است و به گفته دبیر انجمن شرکت‌های هواپیمایی در ایام کرونا پروازهای داخلی ۴۸ درصد و پروازهای خارجی ۹۶ درصد کاهش داشته است.
از طرفی با توجه به‌ضرورت رعایت فاصله‌گذاری اجتماعی، شرکت‌های هواپیمایی موظف به رعایت سقف ۶۰ درصدی مسافر در پروازها هستند. موضوعی که به گفته محمود تهی‌دست عضو کمیسیون گردشگری و کسب‌وکارهای وابسته اتاق ایران، صرفاً بهانه‌ای برای افزایش قیمت‌هاست و بیشتر ایرلاین‌ها قیمت بلیت‌های خود را تا سقف 150 درصد از ابتدای سال افزایش داده بودند.
او در گفت‌وگو با «پایگاه خبری اتاق ایران» اظهار کرد: متأسفانه با شیوه جدیدی که برخی ایرلاین ها در پیش‌گرفته‌اند، در صورت کنسل شدن پرواز از سوی مسافران، شرکت‌های هواپیمایی بخشی از مبلغ را که قبلاً پرداخت می‌کردند، برنمی‌گردانند و چون نظارت و متولی مشخصی هم وجود ندارد، مسافران این مسئله را پیگیری نمی‌کنند.
تهی‌دست تأکید کرد گردشگری، اولین قربانی افزایش نرخ بلیت هواپیماست و در ادامه افزود: در همه جای دنیا برای ترغیب مردم به گردشگری، در مواقع بحرانی ازجمله شیوع ویروس کرونا، شاهد ارائه تخفیف و کاهش قیمت بلیت‌ها هستیم؛ اما متأسفانه در بازار انحصاری که امروز در ایران شکل‌گرفته است، بدون توجه به آینده صنعت گردشگری، شاهد اتخاذ تصمیم‌های غیر کارشناسی هستیم.
ضرورت برنامه‌ریزی برای توسعه گردشگری در 1400
عضو هیات نمایندگان اتاق ایران با تأکید بر این نکته که صنعت گردشگری به‌عنوان صنعت مادر، نقش بسیار مهمی در ارزآوری ایفا می‌کند، گفت: در شرایطی که شیوع ویروس کرونا از سال گذشته این صنعت را متحمل هزینه‌های فراوان کرده است، باید با اتخاذ برنامه‌ای راهبردی و درعین‌حال مطابق با ظرفیت‌های داخلی، از الآن برای سال 1400 این صنعت برنامه‌ریزی کنیم تا بیش از این شاهد فرصت‌سوزی در صنعت گردشگری نباشیم.
او معتقد است: متأسفانه به‌رغم ظرفیت‌هایی که در حوزه گردشگری داریم، اما آن‌طور که باید از این ظرفیت‌ها استفاده نکرده‌ایم. درحالی‌که ایران جزو ده کشور اول برتر در بحث جاذبه‌های فرهنگی و تاریخی است.
تهی‌دست با اشاره به نشست اخیر کمیسیون گردشگری و مباحث مطرح شده در این نشست از سوی رئیس کمیسیون، مهم‌ترین موانع صنعت گردشگری را در سه بخش تشریح کرد و گفت: اولین دسته از موانع حوزه گردشگری، موانع ساختاری است که تغییرات سریع مدیران، روابط ضعیف نهادهای اجرایی با مراکز علمی و دانشگاهی، تنوع مراکز تصمیم‌گیری و موازی کاری بین نهادهای تصمیم‌گیر، نبود باور ملی مبنی بر اهمیت صنعت گردشگری به‌عنوان جایگزین درآمدهای نفت، تخریب منابع با بهره‌برداری نامعقول، ضعف در حفظ جاذبه‌های طبیعی، ضعف در شناسایی و ارزیابی منابع بالقوه گردشگری، کمبود نیروی انسانی متخصص و آموزش‌دیده، عدم مشارکت بخش خصوصی در تصمیمات راهبردی و عدم وجود مواضع مشترک در تشکل‌های حوزه گردشگری را شامل می‌شود.
او افزود: موانع اقتصادی، دومین دسته از موانعی است که فعالیت‌های حوزه گردشگری را با مشکل مواجه کرده و شامل تکیه صرف بر درآمدهای نفتی، نبود تضمین برای سیاست‌گذاران و سرمایه‌گذاران بخش خصوصی، تغییر کاربردی و افزایش زمین‌خواری، بی‌توجهی به تعاونی‌های چندمنظوره حوزه گردشگری، بروکراسی پیچیده بانک‌ها برای ارائه تسهیلات به فعالان حوزه گردشگری و عدم‌حمایت و تخصیص منابع کافی برای مشارکت بخش خصوصی است.
عضو هیات نمایندگان اتاق ایران، سومین دسته از موانع را موانع سیاسی شامل تحریم، دخالت نهادهایی خارج از دولت در حوزه گردشگری، نبود روابط مسالمت‌آمیز در حوزه گردشگری با کشورهای حوزه خلیج‌فارس و تمرکزگرایی شدید در مدیریت کشور عنوان کرد.