نایب رئیس اتاق ایران نیروی انسانی را بزرگ‌ترین سرمایه و ثروت کشور می‌داند و معتقد است اکر روزی برسد که از این سرمایه خود به بهترین شیوه استفاده کنیم، آنگاه ارتباط داشتن با دنیا و حضور در مناسبات بین‌المللی معنا پیدا می‌کند.
محمدرضا انصاری، نایب رئیس اتاق ایران اولین مسئله در برقراری روابط بین‌المللی را امکان ایجاد مناسبات بانکی بین ایران و دیگر کشورها عنوان کرد.
به باور این فعال اقتصادی، بسیاری امیدوارند در سال 1400 حداقل بخشی از برجام اجرایی شود؛ اما باید توجه داشت که بعد از برجام، مناسبات بانکی با کشورهای خارجی شکل نگرفت که دو دلیل عمده داشت. اول اینکه بانک‌های خارجی به دلیل نوع رفتار آمریکا و بر اساس تحریم‌های گذشته علیه ایران جرات نکردند با بانک‌های ایرانی کار کنند، چون از رفتار آمریکا نگران بودند.
او در گفت‌وگو با پایگاه خبری اتاق ایران ادامه داد: دلیل دیگر موضوع FATF بود که همچنان نظام بانکی ایران به ان ملحق نشده است. در زمانی که برجام نهایی شد پیمان بین‌المللی نظارت بر امور بانکی (بازل) 3 مورد توجه بود. هر چند در ایران از انجا که مدت‌ها با خودمان زندگی کرده بودیم و از سطح مناسبات جهانی فاصله داشتیم همچنان نظام بانکی کشور بر اساس بازل یک پیش می‌رفت. بنابراین برای بانک‌های ایرانی راحت نبود که وارد همکاری با بانک‌های بین‌المللی شوند.
نایب رئیس اتاق ایران با بیان این مطلب که بعد از برجام تعدادی از بانک‌های داخلی تصمیم گرفتند بر اساس بازل سه، فعالیت‌های خود را تنظیم کرده و وارد همکاری با بانک‌های خارجی شوند، گفت: این تلاش‌ها در آن زمان صورت گرفت هرچند بانک‌های ایرانی باید بر اساس تنظیم‌گری بانک مرکزی فعالیت کنند. نکته مهم و اساسی این است که روابط بین‌المللی بدون مناسبات بانکی روان و منطبق با قوانین بین‌المللی امکان پذیر نیست.
انصاری در عین حال به یک مسئله مهم دیگر اشاره کرد و یادآور شد: اگر همه این مسائل حل شود و روابط بانکی بین‌المللی نیز شکل بگیرد باز هم یک مسئله مهم و جدی باقی می‌ماند؛ چگونگی استفاده از ظرفیت نیروی انسانی در کشور.
او نیروی انسانی موجود در کشور را بزرگ‌ترین سرمایه برشمرد و تاکید کرد: اگر بخواهیم از این نیروی عظیم بهره درست ببریم باید آن را به درستی سازمان‌دهی کنیم، باید وارد همکاری با نهادهای مدنی شویم و با تشکل‌ها و مادر تشکل‌ها یعنی اتاق ایران همکاری گسترده‌ای داشته باشیم.
نایب رئیس اتاق ایران خاطرنشان کرد: اگر نظرات بخش خصوصی را که درقوانین و مقررات خود لحاظ کنیم و اگر قبل از تصمیم‌گیری پیشنهادهای اعضای اتاق ایران را دریافت کنیم، بدون شک قوانین موثرتر و عملیاتی‌تری خواهیم داشت، این یعنی راندمان و بهره مناسب از ظرفیت‌هایی که داریم. اگر از این ثروت عظیم، استفاده کنیم، برقراری مناسبات با دنیا معنا پیدا می‌کند، در غیر این صورت معنایی نخواهد داشت.