حوزه انرژی درگیر مشکلات زیادی است؛ از عدم مصرف بهینه تا از دست دادن سهم بازار، تغییر ترکیب سبد انرژی، کاهش سرمایه‌گذاری‌ها و عواملی این چنین، از مواردی هستند که اهمیت و داشتن استراتژی در دوران گذار را دو چندان می‌کنند.
رضا پدیدار در گفت‌وگو با «پایگاه خبری اتاق ایران» می‌گوید: با توجه به تحولات و رویکردهای جدیدی که بر نفت و انرژی هیدروکربوری در حال گذار است باید استراتژی‌هایی برای دوران و شرایط گذار مورد توجه قرار گیرد.
پدیدار، عضو هیات نمایندگان اتاق ایران می‌گوید: این استراتژی در چند محور می‌تواند به تلاش برای حفظ بازار از طریق آزادسازی منابع هیدروکربوری جهت صادرات تکیه کند و انرژی تجدیدپذیر با انرژی فسیلی در بخش داخلی مورد توجه باشد. همچنین می‌تواند به سرمایه‌گذاری در تولید و بازاریابی فرآورده‌های نفتی و گازی در بازارهای مصرف به جای صادرات نفت و گاز در بازارهای داخلی و خارجی تکیه داشته باشد.
او ادامه می‌دهد: متنوع‌سازی اقتصاد که بخشی از آن به صادرات نفت و گاز و سرمایه گذاری در سایر بخش‌های پر بازده مثل صنایع تولیدی، کشاورزی، بخش خدمات جهت متنوع سازی منابع درآمدی دولت تکیه دارد.
پدیدار معتقد است: کشورهای صادر کننده نفت و گاز راهی جز متنوع سازی صادرات حامل‌های انرژی ندارند و با توجه به رشد بخش گاز و اهمیت پیدا کردن موضوع اقلیم می‌تواند فرصتی خوب برای این کشورها رقم زند.
او درباره وضعیت ایران می‌گوید: در ایران باید مسئله حفظ سهم بازار نفت و حتی افزایش آن، صادرات فرآورده‌های نفتی و بخش پایین دستی به‌خصوص پتروشیمی و حداکثرسازی استفاده از ظرفیت خطوط لوله صادراتی گاز به شرطی که مصرف داخلی را کاهش دهیم، مورد توجه باشد؛ این می‌تواند گزینه خوبی در مقایسه با LNG باشد.
پدیدار، رئیس کمیسیون انرژی و محیط زیست اتاق تهران درباره دلیل آن توضیح می‌دهد: فعلا هزینه و تکنولوژی آن را نداریم. چنانچه موضوع فشار حداکثری بر ایران از جانب آمریکا مطرح باشد احتمالا تمرکز بر گرفتن بازارهای هدف، خطوط لوله انتقال گاز موجود مثل عراق، ترکیه و ارمنستان خواهد بود و این موضوع می‌بایست در دیپلماسی انرژی کشور مد نظر قرار گیرد. به گفته پدیدار بخش اعظم منابع مالی برای توسعه اقتصاد ایران، به طور مستقیم و یا غیر مستقیم از محل درآمدهای نفتی است و به بطور کلی صنعت نفت یکی از بزرگ‌ترین سازمان‌های اقتصادی کشور، دارای دو فعالیت اصلی شامل اجرای پروژه‌ها و امور بهره برداری است.
او تاکید می‌کند: در بخش فعالیت‌های پروژه ای، صنعت نفت شاهد اجرای تعداد زیادی از طرح‌ها و پروژه‌های بزرگ است. با این وجود، شواهد و اطلاعات نشان می‌دهد که درصد قابل توجهی از این پروژه‌ها از حیث دستیابی به اهداف و رعایت محدودیت‌های زمان، هزینه و کیفیت دچار نقصان هستند.
پدیدار معتقد است: برای عبور از این شرایط به دوران گذار از نفت باید سه عامل شایستگی نیروی انسانی، قدرت مالی و توانمندی فنی را بعنوان عوامل کلیدی موفقیت پروژه‌های بالادستی صنعت نفت معرفی و در تداوم فعالیت‌ها در دیگر زمینه‌های رشد و توسعه مورد بهره برداری مستقیم قرار گیرند.