رئیس کمیسیون صنعت اتاق ایران با اشاره به امکان برنامه‌ریزی برای خرید گاز از روسیه و صادرات برق از کشور، گفت: صادرات برق یکی از مسیرهای فروش در بازار بین‌المللی بدون نیاز به سرمایه‌گذاری کلان و قراردادهای پیچیده و معمولا بدون چالش سیاسی است.
علیرضا کلاهی، عضو هیات نمایندگان اتاق ایران درباره پتانسیل‌های صادرات برق ایران تصریح کرد: ایران پتانسیل لازم برای صادرات برق به اروپا را دارد یعنی همانگونه که می‌تواند هاب حمل‌ونقل هوایی و نقطه اتصال خاور دور و اروپا در حمل‌ونقل هوایی باشد، قادر است برق موردنیاز اروپا را تامین کند. با توجه به موقعیت جغرافیایی، پهناور بودن، اختلاف خط افق دو ساعته، دمای بالا در بسیاری نقاط و الگوی مصرف متفاوت در شمال و جنوب، پتانسیل این وجود دارد که هم بالانس‌کننده و هم هاب انتقال انرژی در کل منطقه و حتی کل اروپا باشیم.
کلاهی افزود: به علاوه اینکه پتانسیل بالایی برای احداث نیروگاه‌های تولید برق خورشیدی داریم. بیش از 50 گیگاوت ظرفیت برق خورشیدی ایران است که اگر روی آن سرمایه‌گذاری صورت گیرد می‌توانیم نقش یکی از مراکز تولید انرژی پاک و تولید فلزات پاک را بازی کنیم.
وی درباره امکان اتصال به شبکه برق ایران به تاجیکستان و آذربایجان نیز گفت: کشور تاجیکستان پتانسیل برقابی بالایی دارد اگر بخواهد مستقیم به آذربایجان متصل شود باید از ترکمنستان عبور کند که شاید مسائل سیاسی داشته باشند، به طور کلی اتصال شبکه کشورهای مختلف به یکدیگر از طریق خطوط DC و کابل‌های زیردریایی حتی در ایالت‌های امریکا بسیار پررنگ است.
عضو هیات نمایندگان اتاق ایران خاطرنشان کرد: اکنون دنیا به سمت برق تجدیدپذیر می‌رود و ویژگی کلیدی و تفاوت برق تجدیدپذیر با برق حرارتی این است که نیروگاه حرارتی در هر مکانی امکان احداث و قابلیت خاموش و روشن کردن با تمهدیات خاص دارند؛ اما زمان و مکان تولید برق از تجدیدپذیرها در اختیار خود نیست، به همین دلیل کشورها باید به هم متصل شوند تا یکدیگر را بالانس کنند، درواقع اوج و زمان کاهش مصرف یکدیگر را پوشش دهند و زمانی که کشوری مصرف ندارد مازاد تولید را به کشور دیگر انتقال دهد.
وی درباره امکان دریافت گاز از روسیه و تبدیل به برق صادراتی تصریح کرد: ابتدا باید به این سئوال پاسخ دهیم که چرا منابع گازی خود را توسعه ندادیم و اکنون کمبود داریم؟ این موضوع تمام پارامترهای اقتصادی را زیر سوال برده است. دوم اینکه مراکز مصرف و سایت‌های جمعیتی در شمال کشور و منبع تولید گاز در جنوب است که البته منابع بزرگی هم در دریای خزر داریم که به دلایل گوناگون و سوال‌برانگیز ابتر مانده است، ولی مسئله این است که در شمال کشور امکان احداث نیروگاه نداریم چون مسئله آب داریم و نیروگاه سیکل ترکیبی نیز آب زیادی نیاز دارد، اگر هم نیروگاه سیکل ترکیبی نباشد و باز باشد بهره‌وری به شدت افت می‌کند.
کلاهی در ادامه بیان داشت: در دهه 70 طرح‌های مطالعاتی انجام شده بود که نیروگاه‌ها در حاشیه خلیج‌فارس متمرکز شوند و از حرارت مازاد توربین‌ها یا برای سیکل ترکیبی و یا اینکه برای گرداندن آب شیرین‌کن‌ها استفاده شوند، مانند کاری که عربستان، امارات و قطر انجام می‌دهند ما نیز می‌توانیم همین روال را طی کنیم و برق را با خط DC به مراکز مصرف بزرگ مثل اصفهان و یا تهران منتقل کنیم.
او ادامه داد: اکنون مهم این است که برق یکی از مسیرهای فروش در بازار بین‌المللی بدون نیاز به سرمایه‌گذاری کلان در خطوط و یا قراردادهای پیچیده دوطرفه و معمولا بدون چالش سیاسی است، اما در هر حال تمام موارد باید مطالعه شود براحتی نمی‌توان نظر داد که صادرات گاز و یا تبدیل آن به نیروی الکتریکی و صادرات برق ارجح است.
رئیس کمیسیون صنعت اتاق ایران با بیان اینکه در شرایط کنونی تولید و مصرف برق در کشور امکان تداوم روند کنونی صادرات برق را نخواهیم داشت، گفت: در حال حاضر پایداری تامین گاز برای خودمان یک علامت سوال بزرگ است و برای صنایع خاموشی گسترده در بخش برق و گاز داده شده و اکنون صنایع اگر بخواهند نیروگاه گاز احداث کنند گاز را چگونه تامین کنند،اگر قطع شود چه اتفاقی می‌افتد و اگر سوخت مایع بخواهند استفاده کنند هم گران است و هم سوخت آلوده‌کننده‌ای است، بنابراین فعلا تامین گاز برای نیاز نیروگاهی و صنایع داخل دچار اما و اگر است چه برسد به ایکنه بخواهیم با احداث نیروگاه اقدام به افزایش صادرات برق کنیم.