رشد اقتصاد کشور در سال گذشته حدود 4 درصد تخمین زدهشده است. در سال 1395 نیز رشد 12.5 درصدی در اقتصاد ایران به ثبت رسید. توالی رشد تولید ناخالص داخلی در دو سال گذشته امیدواری بیشتری را میان فعالان اقتصادی ایجاد کرده است. این برای اولین بار در دهه 90 است که رشد اقتصاد برای دو سال متوالی مثبت و البته بالای 4 درصد قرار میگیرد. این موضوع نشان میدهد که در نیمه دوم دهه 90 شرایط متفاوتی نسبت به نیمه نخست آن حاکم است.
اقتصاد ایران برای رسیدن به رشد پایدار نیاز به تکرار افزایش تولید به میزان بالای 4 درصد دارد. اینجاست که اهمیت شعار امسال نمایان میشود. حمایت از کالای ایرانی بهعنوان وظیفه مردم و مسئولان از سوی مقام معظم رهبری مورد تأکید قرار گرفته است که نشان از اهمیت آن در موقعیت فعلی اقتصاد کشور دارد. نباید فراموش کرد که رشد بالای اقتصاد در سال 95 بیشتر ناشی از افزایش دو برابری تولید نفت بهواسطه اجرای برجام بود و رشد 4 درصدی اقتصاد در سال گذشته نیز در همه بخشهای اقتصاد متبلور نبوده است. یکی از سؤالات رایج بخش عمومی جامعه این است که چرا نشانههای رشد اقتصادی در بدنه کسبوکارها و زندگی آنها نمایان نیست. علت آن است که رشد تولید و رونق به معنای دقیق کلمه هنوز در بدنه بخشهای مختلف اقتصاد حادث نشده است. برخی صنایع بزرگ از جمله خودروسازان در این دو سال موفق به رشد تولید شدهاند اما رشد تولید در بنگاههای کوچک و متوسط است که میتواند به سرعت در بدنه جامعه خودنمایی کند.
در جهان از SME ها بهعنوان بنگاههای اشتغالزا یاد میشود. رشد تولید در بنگاههای کوچک و متوسط که بدنه بخش خصوصی، اداره آنها را بر عهده دارند، میتواند به محسوس شدن رشد اقتصاد کمک کند. حمایت از کالای ایرانی بهعنوان شعار سال میتواند معطوف به رشد تولید در بدنه اقتصاد باشد. مقام معظم رهبری در سخنرانی حرم رضوی نیز بر نقش بنگاههای کوچک و متوسط تأکید کردند. این بنگاهها برای رسیدن به رونق نیاز به شرایط مساعد در فضای کسب و کار کشور دارند. حمایت از کالای ایرانی برای مسئولان میتواند اهمیت دادن به بهبود محیط کسب و کار و رفع موانع تولید باشد در این صورت بخش خصوصی و فعالان اقتصادی مسیر تقویت بنگاه و رشد تولید را طی خواهند کرد و مردم نیز در جایگاه مصرف کننده، کالای باکیفیت ایرانی را انتخاب خواهند کرد.
بنگاههای کوچک و متوسط در ایران ظرفیت ارتباط با انواع بینالمللی را نیز دارند اما گام اول این است که تولید داخلی در بازار ایران توان رقابت و جلب نظر خریداران ایرانی را داشته باشد و پس از آن بتوان به توسعه صادرات هم از نظر تعدد کالاهای صادراتی و هم از نظر حجم صادرات رسید.