چند هفته گذشته؛ اتاق‌های بازرگانی سراسر کشور و اعضای آنها، یعنی خانواده بزرگ و محترم فعالان اقتصادی بخش خصوصی ایران، به رغم سرمای زمستان طبیعت و روزهای سخت و زمستانی اقتصاد ملی، گرما و هیجان رقابت‌های نهمین دوره انتخابات اعضای هیات نمایندگان را با تمام وجود تجربه می‌کردند.
تمامی تلاش‌ها، کوشش‌ها و حتی تنش‌ها و کشمکش‌ها در این رقابت انتخاباتی، یادآور یک نکته اساسی بود: فعالان اقتصادی ایران صرف نظر از اختلاف نظرهای فنی و اختلاف سلیقه‌های مدیریتی دل در گرو شکوفایی اقتصاد ملی دارند و در مسیر تحقق این آرمان نقش اتاق بازرگانی به عنوان پارلمان بخش خصوصی را اساسی و کلیدی می‌دانند و با این نگاه، تلاش حداکثری خود را در مسیر انتخاب بهترین سیاست‌ها و بهترین مجریان برای اعتلای جایگاه و ارتقای نقش‌آفرینی اتاق بازرگانی در صحنه اقتصاد ملی بکار می بندند و در عین حال اعتقاد راسخ دارند که بهترین تصمیمات از دل تعاطی افکار، تضارب آرا و در نهایت عرضه تمام پیشنهادات به محضر قاضی «خرد جمعی» بیرون می‌آید.
با برگزاری انتخابات هیات نمایندگان اتاق‌ها، این فرآیند سرشار از کوشش وهیجان پایان می‌یابد؛ اما، شور و شعور فعالان بخش خصوصی همچنان معطوف و مصروف اعتلای اقتصاد کشور از طریق پیوند زدن منافع بنگاه‌ها و مصالح ملی در سایه نقش‌آفرینی اتاق در جایگاه پارلمان بخش خصوصی و مشاور اقتصادی حاکمیت خواهد بود.
همت و حمیتی که تا دیروز صرف رقابت برای رسیدن به بهترین تصمیم‌ها شد؛ از فردا در خدمت اجرای هر چه بهتر تصمیمات هیات نمایندگان اتاق‌های بازرگانی قرار خواهد گرفت.
نمی‌توان، به عنوان یک فعال بخش خصوصی و عضو اتاق بازرگانی، مشارکت مسئولانه و هوشمندانه اعضای اتاق‌های بازرگانی سراسر کشور را در این انتخابات را دید؛ و بابت داشتن چنین خانواده بزرگ، محترم، فهیم و با حمیتی، مفتخر و به درگاه ایزد یکتا شاکر نبود.
امروز اما که فصل رقابت گذشته است، باید در خاطر داشته باشیم؛ رقیب واقعی همه ما در بخش خصوصی ایران، در واقع ناهنجاری‌های ساختاری اقصاد کشور و فشارهای ظالمانه تحریم‌های بین‌المللی است.
ارتقای کیفیت حکمرانی اقتصادی از طریق تقویت گفت‌وگوی مولد میان بخش خصوصی و حاکمیت، توانمندسازی هر چه بیشتر بخش خصوصی برای مطالبه‌گری سازنده از حاکمیت و در عین حال مشارکت موثر در نوسازی و بازسازی نهادهای اقتصاد ملی، وظیفه‌ای نیست که بتوان به دوش منتخبان هیات‌های نمایندگان اتاق‌ها گذاشت؛ مگر آنکه همه اعضای پارلمان بخش خصوصی دوشادوش آنها در مسیر تعقیب این اهداف و اجرای این ماموریت‌ها تلاش و کوشش کنند.
منتخبین هیات‌های نمایندگان نیز قطعا به خوبی آگاهند که انجام وظایف دشوار نمایندگی در این روزهای سخت و بحرانی اقتصاد کشور تنها زمانی به شایستگی قابل انجام است که اولویت اعضای هیات نمایندگان و کادر مدیریتی اتاق‌های بازرگانی گشودن درهای اتاق به روی همه فعالان بخش خصوصی و استفاده حداکثری از ظرفیت فکری و عملیاتی تمام کنشگران نظام اقتصادی ایران در مسیر پروژه نجات اقتصاد ملی باشد.
صرف نظر از نتیجه انتخابات، مشارکت مسئولانه و هوشمندانه اعضا در این فرآیند نشان داد؛ فعالان بخش خصوصی، اتاق بازرگانی را به معنای درست و دقیق کلمه، اتاقی برای همه می‌خواهند و در صورت فراهم شدن زیرساخت‌های لازم، آماده مشارکت موثر و فراگیر برای حل مشکلات پیش‌روی اقتصاد ملی هستند.
با دیدن گرمای این حضور و نور این هوشمندی در فکر و عمل فعالان اقتصادی بخش خصوصی، حتی امروز در دل یکی از سردترین و تاریک‌ترین شب‌های اقتصاد کشور و در میانه یکی از سهمگین‌ترین طوفان‌هایی که بنگاه‌های ایرانی در چند دهه اخیر از سر گذرانده‌اند؛ همچنان با اطمینان می‌توان گفت: فردای ایران بی‌شک روشن است.