اقتصاد نوین بر سرمایه انسانی خلاق و ماهر استوار می‌شود، نه بر منابع خام. هر کشوری که مهارت را با نوآوری درهم آمیزد، پایه‌های رقابت‌پذیری و اعتماد اقتصادی خود را استحکام می‌بخشد.
ایران با وضعیتی متناقض روبه‌روست؛ بیکاری جوانان تحصیل‌کرده بیش از ۲۵ درصد گزارش شده، در حالی‌که سهم تحقیق و توسعه از تولید ناخالص داخلی کمتر از نیم درصد باقی مانده است. برخی گزارش‌ها نشان می‌دهد این سهم در ترکیه به حدود ۱.۴ درصد و در کره‌جنوبی به نزدیک ۴.۹ درصد رسیده؛ شکافی که بهره‌وری ملی و فرصت‌های فناوری را به‌شدت محدود کرده است.
پیوند نظام آموزشی با نوآوری فناورانه و سرمایه‌گذاری بخش خصوصی در مهارت‌آموزی می‌تواند موتور اشتغال پایدار را فعال و اعتماد اجتماعی را تقویت کند.
آینده اقتصاد ملی زمانی روشن خواهد شد که نوآوری و مهارت به شریان حیاتی توسعه بدل شوند؛ شریانی که با روان‌شدن آن، اقتصاد ایران خون تازه‌ای خواهد گرفت.