آب، ستون کشاورزی ایران است؛ اما ۹۰ درصد منابع آن در همین بخش مصرف می‌شود؛ آن‌هم با راندمانی کمتر از 40 درصد.
این الگوی پرمصرف، نه‌تنها منابع حیاتی را تحلیل می‌برد، بلکه امنیت غذایی و اقتصادی را نیز در معرض تهدید قرار می‌دهد. با وجود فناوری‌های نوین آبیاری، هنوز بخش بزرگی از زمین‌های کشاورزی با روش‌های سنتی آبیاری می‌شوند.
تجربه کشورهایی مانند اسپانیا و … نشان می‌دهد ارتقای بهره‌وری آب می‌تواند هم‌زمان تولید را افزایش و فشار بر منابع را کاهش دهد.
آینده کشاورزی ایران وابسته به آن است که آب از یک منبع مصرفی به یک دارایی راهبردی بدل شود؛ دارایی‌ای که با اصلاح الگو و فناوری نوین، ضامن امنیت غذایی و توسعه پایدار خواهد شد.