بی‌ثباتی ارزی زمانی شدت می‌گیرد که سیاست‌گذارقاعده رفتاری روشنی ارائه نکند و بر مبنای آینده بدون کنترل حرکت کند؛ وضعیتی که شوک بیرونی را از مسیر تقاضای احتیاطی و رفتارهای تقلیدی بازار بزرگ‌نمایی می‌کند و فضای تصمیم‌گیری بنگاه‌ها را فرسایش می‌دهد .
مسئله اصلی ، سطح اسمی نرخ ارز نیست؛ که فقدان سازوکار رابطه نرخ ارز با متغیرهای بنیادی، تفاوت نرخ تورم، تراز پرداخت‌ها، جریان سرمایه و جهت‌گیری سیاست روشن پولی برای بازار و مسیر قابل پیش‌بینی برای فعال اقتصادی است .در غیاب این چارچوب، بار ریسک بر اقتصاد سنگین‌تر، برنامه‌ریزی بلندمدت متوقف و سرمایه‌گذاری فرومی‌کاهد.
در چنین وضعی، اطمینان‌بخشی هوشمند زمانی معنا می‌گیرد که "دامنه نوسان هدایت‌شده" با قواعد مشخص و پایدار تنظیم شود،واکنش سیاست‌گذار شفافیت یابد،مسیرهای عرضه یکپارچه و زمان‌بندی منظم سیاست‌های ارزی برای فعالان اقتصادی اعلام گردد؛ اقداماتی که در نهایت مهار انتظارات را ممکن و اقتصاد را از مدار نوسان به مدار رفتار عقلایی بازمی‌گرداند.