صنعت دارو یکی از حوزه‌هایی است که در دوران تحریم روزهای سختی را به چشم دید و «برجام» امیدی تازه در دل فعالان این صنعت برافروخت که شاید مرهمی باشد بر زخم‌های کاری آن دوران. مقایسه آماری ایران با دنیا و کشورهایی که وضعیت اقتصادی مشابه ایران دارند، بیانگر این است که در ایران مخارج پرداختی مردم در بخش درمان بالاتر از کشورهای مشابه خود و حتی بالاتر از متوسط جهانی است که این امر اهمیت صنعت دارو در کشور را گوشزد می‌کند. پس انتظار می‌رود میزان توجه به این صنعت در روزهای پس از برجام حتی به مراتب بالاتر از دیگر صنایع باشد که البته ناصر ریاحی، رئیس اتحادیه واردکنندگان دارو این گزاره را تائید نمی‌کند و به «پایگاه خبری اتاق ایران» می‌گوید: وضعیت بنگاه‌های حوزه دارو بسیار بد است، متوسط تاخیر در پرداخت بدهی‌های سررسید شده دولت در حال عبور از مرز یک سال تعویق است و شش ماه آخر هم صرفا اوراق بدهى پرداخت کردند که زیان را مضاعف می‌کند. عدم اصلاح قیمت و سعى در کوچک کردن بازار و غیره نیز مزید بر علت شده است.
او با تاکید بر اینکه «رکود واقعی و عینی است» ادامه می‌دهد: آنچه که ما در بازار می‌بینم و با پوست و گوشت و استخوانمان حس می‌کنیم حاکمیت رکود بر اقتصاد است، رکود رخت برنبسته است بلکه رخت‌هایش را شسته و پهن کرده خشک شود تا بهار آن را بپوشد!
رئیس کمیسیون حمایت قضایی و مالکیت فکری درباره صادرات دارو می‌گوید: به دلیل الزامات بین‌المللی مبنى بر مستندسازی که در ایران زیاد رعایت نمی‌شود، قیمت تمام شده نسبتا بالا به دلیل نرخ مصنوعى ارز و مناسبات نه چندان گرم با کشورهاى هدف، میزان صادرات بسیار نازل است و بعید است که در سال پیش رو هم تغییر مثبتى به وجود بیاید.