رئیس سازمان خصوصی‌سازی با اشاره به مقاومت‌ها در برابر خصوصی‌سازی واقعی، گفت: نیشکر هفت‌تپه حدود ۵۰ سال دولتی بود و ۳۵۰ میلیارد تومان زیان انباشته به بار آورد و حقوق کارکنانش هفت ماه معوق مانده بود، اما طی مدتی که به بخش خصوصی واگذار شده است در آن ۳۰۰ میلیارد تومان سرمایه‌گذاری شد و حقوق معوق به دو ماه رسید؛ چرا کسی در زمانی که هفت‌تپه دولتی بود نمی‌گفت چرا این شرکت ۳۵۰ میلیارد تومان زیان انباشته دارد و حقوق کارگرانش هفت ماه عقب افتاده است؟
علی‌اشرف عبدالله پوری حسینی درباره واگذاری نیشکر هفت‌تپه با اشاره به وقایعی که در ماه‌ها و سال‌های گذشته رخ داد، اظهار کرد: در سال ۱۳۹۵ از دو موسسه خواستیم که واگذاری‌های سازمان خصوصی‌سازی را ارزیابی کند. آنها حدود ۹۰ شرکت را که واگذار شده بود را ارزیابی کردند و نمره دادند.
وی ادامه داد: آنها در ارزیابی خود به این نتیجه رسیدند که شرکت‌هایی که کنترلی واگذار شده‌اند، حدود دو درصد سطح اشتغال را افزایش داده‌اند. البته امکان دارد در تعدادی از بنگاه‌ها اشتغال کاهش پیدا کرده باشد، ولی برآیند کلی این است که اشتغال افزایش پیدا کرده است.
رئیس سازمان خصوصی‌سازی، گفت: برخی مدعی می‌شوند که روند خصوصی‌سازی‌ها ناصحیح بوده است، اما سؤال من این است که آیا کسی خصوصی‌سازی‌ها را ارزیابی کرده که بر اساس آن می‌گویند خصوصی‌سازی‌ها درست نبوده است؟ تنها ارزیابی که درباره خصوصی‌سازی‌ها انجام شده، توسط آن دو موسسه بوده که آنها هم روند خصوصی‌سازی‌ها را مطلوب ارزیابی کردند و گفتند دو درصد اشتغال افزایش پیدا کرده است.
وی افزود: اگر می‌پرسید آیا اجرای اصل ۴۴ در ۱۲ سال گذشته موفق بوده است؟ من در پاسخ می‌گویم که اصلاً موفق نبوده است، اما دلیلش سازمان خصوصی‌سازی و واگذاری‌ها نیست. دلیل موفق نبودن اصل ۴۴ این است که نمی‌گذارند خصوصی‌سازی کارش را انجام دهد. این موضوع باعث شده الآن که در سال جاری ما هنوز ۶۰۰ بنگاه واگذار نشده داشته باشیم.
او درباره عملکرد سازمان خصوصی‌سازی در مورد واگذاری نیشکر هفت‌تپه گفت: من به‌عنوان رئیس سازمان خصوصی‌سازی از واگذاری این شرکت دفاع می‌کنم. ۵۰ سال دولت صاحب شرکت کشت و صنعت هفت‌تپه بود و در این مدت این شرکت ۳۴۵ میلیارد تومان زیان انباشته به وجود آورد که ۱۷۰ میلیارد تومانش را دولت پرداخت کرد. این شرکت ۱۵۰ میلیارد تومان به سازمان تأمین اجتماعی بدهی داشت؛ یعنی بیش از ۱۰ تا ۱۵ سال حق بیمه کارگرانش را نداده بود، اما پس از خصوصی‌سازی وضعیت بهتر شد، چراکه الآن حقوق معوقه کارگران به دو ماه رسیده است؛ ۳۰۰ میلیارد تومان توسط بخش خصوصی در هفت‌تپه سرمایه‌گذاری شده است؛ هزار هکتار برای کشت انگور و مرکبات اختصاص داده شده و زیرساخت‌های آن فراهم شده است.
پوری حسینی تأکید کرد: سؤال من این است که چرا کسی تا سال ۱۳۹۴ که این شرکت دولتی بود نمی‌پرسید که چرا نیشکر هفت‌تپه ۳۵۰ میلیارد تومان زیان انباشته داشت؟
وی در پاسخ به این سؤال که آیا اگر به گذشته باز می‌گشتید، باز هم نیشکر هفت‌تپه را به خریدار فعلی می‌فروختید؟ گفت: خریدار را سازمان خصوصی‌سازی انتخاب نمی‌کند؛ خریدار در مزایده برنده می‌شود.
پوری حسینی درباره اینکه چرا سهام این شرکت به‌صورت مذاکره‌ای به فروش نرسید؟ گفت: اگر سازمان خصوصی‌سازی خودش مشتری را خلق کند، تبانی و فساد ایجاد می‌شود. ما در مجلس قانون تشکیل تعاونی‌های استانی شهرستان‌ها را داریم. در قانون آمده اگر جایی شرکت تعاونی توسعه درست شد، سازمان خصوصی‌سازی موظف است به‌صورت مذاکره‌ای آن سهم را بفروشد، اما آیا درجایی شرکت تعاونی توسعه درست شد که از ما مذاکره‌ای سهم بخواهد و ما به آنها آن سهم را نفروشیم؟
رئیس سازمان خصوصی‌سازی با اشاره به زمانی که نیشکر هفت‌تپه دولتی بود گفت: محصول این شرکت شکر است؛ وقتی دولت قیمت شکر را تعزیراتی می‌کند و باعث می‌شود خرج و دخل این بنگاه به هم بریزد، معلوم است که سازوکار این بنگاه که دولتی بود، مشکل دارد. چرا آن زمان کسی نیامد آنجا را آنالیز کند که چرا هفت‌تپه دخل‌وخرجش به هم نمی‌خورد؟ طبیعی است که بخش خصوصی می‌تواند مشکل بهره‌ور نبودن دولت را حل کند، ولی مشکلات دیگر را خیر.
وی ادامه داد: ازآنجاکه خریدار می‌دانست قیمت شکر تعزیراتی است، برای محصولات جدید سرمایه‌گذاری کرد و قرار است ۵۰۰ میلیارد تومان دیگر را هم در آنجا سرمایه‌گذاری کند.
پوری حسینی با اشاره به مقاومت‌ها در برابر خصوصی‌سازی گفت: زمانی که قصد داشتیم شرکت هفت‌تپه را واگذار کنیم، در فاصله بین چاپ آگهی تا برنده شدن و تحویل شرکت، ۱۸۰۰ نفر از سوی مدیران دولتی به آنجا وارد شدند، اما خریدار لب فرو بست و هیچ‌کسی را اخراج نکرد. کسی که سهامداری را قبول کرده، پذیرفته که حقوق معوقه دوماهه را به صفر برساند و همچنین علاوه بر آن سرمایه‌گذاری هم خواهد کرد.
بر اساس این گزارش، شرکت نیشکر هفت‌تپه یکی از قدیمی‌ترین کارخانه‌های تولید شکر در ایران است و بیش از نیم‌قرن از تأسیس آن می‌گذرد. این شرکت کار خود را در آذر ۱۳۴۰ با بیش از ۲۰۰ هکتار سطح زیر کشت و تولید ۱۲ هزار و ۶۰۰ تن شکر آغاز کرد و هم‌اکنون با بیش از ۷۰۰۰ هکتار برداشت محصول و بیش از ۳۰۰۰ هکتار کشت جدید مشغول به کار است.
نیشکر هفت‌تپه در ۱۴ کیلومتری شهر شوش قرار دارد و از مهم‌ترین قطب‌های اشتغال‌زایی استان خوزستان محسوب می‌شود، اما تغییراتی که از سال ۱۳۹۴ در مالکیت این شرکت ایجاد شد، مشکلاتی را برای کارگران پدید آورد که تابه‌حال چندین بار منجر به اعتراضات گسترده آنان شده است. عمده اعتراض‌های کارگران این شرکت به تأخیر چندماهه در پرداخت حقوق آنان مربوط می‌شود.